10 09 15 De ethiek van Dag Hammarskjold vert M Papma

Artikel 99 werd door de opstellers van het Handvest meer dan enig ander artikel
beschouwd als de transformatie van een puur administratieve functionaris tot een VN-
secretaris-generaal met een expliciete politieke verantwoordelijkheid.
Na verdere analyse maakt Dag Hammarskjöld de volgende samenvatting:
Resumerend bepaalde het Handvest deze essentiële juridische principes voor een
internationale ambtelijke dienst:
Deze moest een internationaal orgaan worden, in de eerste plaats ingesteld voor
efficiëntie, competentie en integriteit, maar ook op een zo breed mogelijke
geografische basis;
Deze moest geleid worden door een secretaris-generaal die constitutioneel de
verantwoordelijkheid heeft voor het werk van het secretariaat richting de andere
hoofdorganen;
En tenslotte geeft Artikel 98 de Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad het recht
om de secretaris-generaal taken toe te vertrouwen die boven de verba formalia van
Artikel 97 gaan – met de nadruk op de administratieve kant. Zodoende wordt een deur
geopend naar een mate van politieke verantwoordelijkheid die duidelijk anders is dan
de autoriteit die expliciet aan de secretaris-generaal wordt verleend onder Artikel 99,
maar wel in overeenstemming is met de geest van dat Artikel.
Dag Hammarskjöld zegt daarna dat verondersteld kon worden dat praktisch niemand in San
Francisco, waar het VN Handvest in 1945 werd aangenomen, de omvang voorzag van de
taken die de lidstaten van de Organisatie opdroegen aan de secretaris-generaal. Taken die hem
noodzaakten standpunten in te nemen in zeer controversiële politieke aangelegenheden.
Vervolgens geeft hij actuele voorbeelden van dergelijke mandaten om te laten zien hoe groot
de omvang van de autoriteit gedelegeerd door de Veiligheidsraad en de Algemene
Vergadering aan de secretaris-generaal was in aangelegenheden op het gebied van vrede en
veiligheid.
12