10 09 15 De ethiek van Dag Hammarskjold vert M Papma

zijn doen Hammarskjöld onrecht aan als een politiek rolmodel dat de standaard stelde voor
allen die hem opvolgden in deze positie met zijn ‘mission impossible’. Zij ontzeggen de
secretaris-generaal ook de volle erkenning van zijn leidende principes, waarden en normen.
Ik ben Inge Lønning erkentelijk voor het rechtzetten van de zaak. Dag Hammarskjöld was
inderdaad sterk beïnvloed door de socialiserende invloed van zijn ouders en de specifieke
sfeer die toen in Uppsala zo sterk aanwezig was. Hij vatte zijn getuigenissen samen en
presenteerde ze op indrukwekkende wijze in het radioprogramma ‘Dit geloof ik’, uitgezonden
in 1954, zoals Inge Lønning heeft beschreven. Geloof, benadrukte Hammarskjöld toen, ‘is een
toestand van het verstand en van de ziel’. En het geloof dat hij erfde was
dat geen leven meer voldoening geeft dan dat van onzelfzuchtige dienst aan je land –
of de mensheid. Deze dienst vroeg een offer van alle persoonlijke belangen, maar
evenzeer de onverschrokken moed om op te komen voor je overtuigingen. (Falkman
2005: 58).
In dezelfde tekst die Hammarskjöld schreef voor de radio, vertaalde hij het leven volgens deze
overtuigingen, het actief practiseren van deze waarden, naar het woord Liefde. Liefde,
gedefinieerd als een overvloeien van de kracht die individuen voedt die leven volgens het
principe van ware zelf-wegcijfering, als een standvastige plichtsvervulling en onbevangen
acceptatie van leven – of het nu hard werken, lijden of geluk brengt (Falkman 2005: 59).
Inge Lønning deelt meer bewijzen met ons, van het sterke geloof dat Hammarskjölds
denkbeelden en activiteiten leidde. Hij laat ons zien dat een sterk geloof in fundamentele
waarden kleingeestige politieke ideologieën overstijgt en vertaalt in bijna revolutionaire
volharding als het dientengevolge wordt nageleefd. Dit wordt onderbouwd op misschien wel
spectaculaire wijze in Hammarskjölds beroemde verklaring uitgesproken op 3 oktober 1960
39