10 09 15 De ethiek van Dag Hammarskjold vert M Papma

De enige manier om dergelijke kritiek te vermijden, zegt hij, is dat de secretaris-
generaal afziet van de uitvoering van de oorspronkelijke resolutie totdat de organen
besloten hebben over de kwestie met de vereiste meerderheid (en in het geval van de
Veiligheidsraad, met de unanieme overeenstemming van de permanente leden). Of,
misschien, als de secretaris-generaal een andere manier heeft gevonden om
verantwoordelijkheid over te brengen op regeringen.
Maar Dag Hammarskjöld kiest een andere positie. Hij verklaart dat de antwoorden in de wet
duidelijk genoeg leken. Hij concludeert dat de verantwoordelijkheden van de secretaris-
generaal onder het Handvest niet ter zijde kunnen worden geschoven louter omdat de
uitvoering van besluiten door hem waarschijnlijk politiek controversieel is. De secretaris-
generaal blijft verplicht om het vastgestelde beleid van de organen te controleren. Wat nodig
is, volgens Dag Hammarskjöld, is dat de secretaris-generaal dit doet op basis van zijn
exclusieve verantwoordelijkheid en niet in het belang van enige staat in het bijzonder of groep
staten.
Vervolgens wijst hij op de tegenstelling van het woord ‘neutraliteit’ in een dergelijke context:
Uit wat ik heb gezegd blijkt duidelijk dat de internationale ambtenaar niet beschuldigd
kan worden van gebrek aan neutraliteit simpelweg voor het innemen van een
standpunt over een controversiële aangelegenheid als dit zijn taak is en daardoor niet
vermeden kan worden. Maar er blijft een ernstig intellectueel en moreel probleem als
we in een situatie komen waarin een persoonlijke oordeel vereist wordt.
We hebben tenslotte te maken met de kwestie van integriteit of, zoals u wilt, een
kwestie van geweten.
In deze context stelt Dag Hammarskjöld dat de internationale ambtenaar zichzelf nauwgezet
moet observeren. Er wordt niet van hem gevraagd neutraal te zijn
14