10 09 15 De ethiek van Dag Hammarskjold vert M Papma

het thuis was van Dag Hammarskjöld, zien we in het park een borstbeeld van hem. Het kijkt
naar het noordwesten – in onze richting. Het borstbeeld werd onthuld in december 2005,
samen met de opening van het Museum van de Vrede dat tegenwoordig gehuisvest is in het
kasteel. Bij deze opening herinnerde ik het publiek aan Dag Hammarskjölds essay
Slottsbacken (Kasteelheuvel). Ik zou graag het volgende uit zijn essay willen citeren:
Eindelijk is het de vooravond van 1 mei, het eigen nieuwjaarsfeest van dorp en
platteland. In het vervagende licht drijft de rook van de vreugdevuren in linten over het
land. Terwijl de avond invalt, wordt de heuvel overstelpt met mensen. Nadat de
klokken negen keer hebben geluid, heeft de processie van studenten de noordtoren
bereikt. Het is een opeengepakte menigte.. Het zingen zwelt aan. De traditionele
toespraak wordt opnieuw aangepast. Maar nauwelijks is er een sfeer van
saamhorigheid ontstaan of deze ebt alweer weg en is het voorbij. Spoedig ligt de
heuvel er opnieuw verlaten bij, in stilte wachtend op wat komen gaat. Ook al is de
einder het helderst in het noorden, je kunt nog steeds een paar vuren aan de horizon
voorbij de kerken van Bälinge en Åkerby waarnemen, fonkelend als vallende sterren.
De hele nacht hangt de geur van brandend teer in de wind, vermengd met de frisheid
van naakte, vochtige aarde.
Er is een diepe symboliek in het borstbeeld van Dag Hammarskjöld dat nu op de
Kasteelheuvel staat terwijl het– in stilte – wacht op wat komen gaat.
17