10 09 15 De ethiek van Dag Hammarskjold vert M Papma

in de zin dat hij geen sympathieën of antipathieën mag hebben en dat er geen belangen mogen
zijn die hem in zijn persoonlijke hoedanigheid na liggen. Maar, zegt Dag Hammarskjöld, er
wordt van hem gevraagd zich volledig bewust te zijn van die menselijke reacties en zichzelf
grondig te controleren, zodat ze zijn acties niet kunnen beïnvloeden. Dit is niets nieuws, zegt
hij en hij eindigt met de retorische vraag: Hoort niet elke rechter dezelfde beroepsethiek te
hebben?
De diepe essentie van Dag Hammarskjölds denkwijze in deze zaak blijkt de voorlaatste
paragraaf van zijn betoog te zijn:
Als de internationale ambtenaar van zichzelf weet dat hij vrij is van dergelijke
persoonlijke invloeden in zijn acties en uitsluitend geleid wordt door de
gemeenschappelijke doelen en regels vastgesteld voor en door de Organisatie die hij
dient en door erkende juridische beginselen, dan heeft hij zijn plicht gedaan. Dan kan
hij kritiek tegemoet treden die, evengoed, onvermijdelijk zal zijn. Zoals ik zei bij het
laatstgenoemde is dit een kwestie van integriteit. Als integriteit in de betekenis van
respect voor de wet en respect voor de waarheid hem in een conflictsituatie zouden
drijven met tegenstrijdige belangen, dan is dat conflict een teken van zijn neutraliteit
en niet van zijn tekortkoming om neutraliteit na te leven. Dan is het in lijn en niet in
conflict met zijn taken als internationaal ambtenaar.
Dit is een krachtige boodschap zowel voor de lidstaten als voor de internationale ambtelijke
dienst. Het moet als herinnering dienen voor zowel hen die reeds in dienst zijn als voor hen
die betrokken zijn bij de werving. Waar de staten en de secretaris-generaal naar moet zoeken
zijn personen die in staat zijn de gevraagde standaard eigen te maken en die niet bezwijken
onder druk. Internationale ambtenaren die niet het soort integriteit tonen waaraan Dag
Hammarskjöld refereert, brengen vroeg of laat het functioneren van de Organisatie in gevaar.
15