10 09 15 De ethiek van Dag Hammarskjold vert M Papma

zij ongelijk hebben, zelfs in het gezicht van een zwakkere tegenstander en de moed om
jouw overtuiging te verdedigen zelfs als je tegenover de bedreigingen van machtige
tegenstanders staat. Maar terwijl zo’n situatie ons blootstelt aan conflicten, biedt het
ons ook een bron van innerlijke zekerheid; want het zal ons ‘zelfrespect voor ons
onderdak geven’. (Ibid: 65).
Toen hij al twee jaar in dienst was, bracht hij in kaart wat hij voortzette als een internationale
ambtenaar: de deugd van standvastige integriteit in de uitvoering van het mandaat en de
volharding van de lijn. Op 31 oktober 1956, gedurende de Suezcrisis, verklaarde hij voor de
Veiligheidsraad in geen onzekere termen dat volgens zijn zienswijze ‘de discretie en
onpartijdigheid…opgelegd aan de secretaris-generaal…. niet mag degenereren tot een beleid
van slimme berekening (Falkman 2005: 120-121). Hiermee sprak hij een geloof uit dat hij
later zou herhalen in zijn introductie van het jaarverslag van de VN voor 1959-1960.
Het is mijn stellige overtuiging dat enig resultaat dat voor de prijs van een compromis
met de principes en idealen van de Organisatie, zowel door toegeven aan kracht, met
verontachtzaming van gerechtigheid, door verwaarlozen van gezamenlijke belangen of
door verachting van mensenrechten, voor een te hoge prijs wordt gekocht. Dat is zo
omdat een compromis met principes en doelen de Organisatie verzwakt op een manier
die een definitief verlies voor de toekomst vertegenwoordigt hetgeen op geen enkele
wijze goed kan worden gemaakt door enig bereikt doel. (Falkman 2005: 71)
Gedurende zijn acht jaar in dienst leefde Dag Hammarskjöld zoals hij weergaf in een
uiteindelijke nalatenschap ‘Het ambtenaarschap volgens de weten in feiten’ in zijn toespraak
in de universiteit van Oxford op 30 mei 1961 – niet veel meer dan honderd dagen voor zijn
onvoortijdige dood. Zoals hij toen verklaarde:
41