en Archeologie met beleid. Afwegingskader voor archeologiebeleid in

RAAP-RAPPORT 1701 (herziene eindversie)
Excessieve kosten
Het principe dat de veroorzaker betaalt, gaat
niet in alle gevallen op. Mocht behoud in situ
niet mogelijk zijn en zijn de archeologische
waarden alleen door een archeologische opgra-
ving veilig te stellen, dan kan de initiatiefnemer
in aanmerking komen voor de excessieve
kostenregeling. De regeling geldt voor projecten
waarbij ‘de investeringskosten niet in verhou-
ding staan tot de kosten van de opgraving en
deze kosten redelijkerwijs niet volledig ten laste
kunnen komen van de verstoorder/ initiatief-
nemer, als de bevoegde instantie tot het doen
van opgravingen heeft verplicht’. Wanneer dat
het geval is, wordt in het Besluit echter niet
nader gespecificeerd! De gemeente zal dan in
de meeste gevallen tegemoetkomend moeten
optreden. Bij hogere kosten en ook bij boven-
gemeentelijke projecten (onder andere m.e.r.’s)
komen ook provincie en het Rijk in beeld om
een bijdrage te leveren. Het gaat uitdrukkelijk
om een ‘vangnetfunctie’ waarbij in alle gevallen
ook de gemeente zal moeten participeren. De
overheid die de archeologische verplichtingen
oplegt (veelal gemeenten) dient de redelijkheid
van die verplichtingen in acht te nemen. Over-
heden kunnen kiezen voor maatwerk dan wel
besluiten tot een andersoortige begrenzing van
de kosten (bijvoorbeeld maximering). Het staat
overheden vrij terzake beleid te voeren. 22
De gemeente en de provincie kunnen de
kosten compenseren. Deze overheidsorganen
zijn immers verantwoordelijk voor de voorge-
schreven maatregelen (opgraving) en dus voor
het ontstaan van de kosten. Als ook daarna
nog sprake blijft van extreme kosten dan kan
de opgraving in aanmerking komen voor een
lijke situatie echter aanspraak maken op vergoeding van de daaruit
voortvloeiende kosten, te bepalen naar redelijkheid en billijkheid.
22 Zie ook Besluit archeologische monumentenzorg (Bamz), hoofdstuk
2, artikel 2-14.
23
rijksbijdrage. Deze specifieke uitkering geldt
overigens alleen voor de kosten die overblijven
nadat de drempelbijdrage en het verstoorders-
deel zijn afgetrokken van de totale opgraving-
kosten:
- drempelbijdrage (artikel 2): de drempel-
bijdrage is het minimale bedrag dat de
gemeente of provincie voor eigen reke-
ning dient te nemen, indien zij besluit de
opgravingkosten van de verstoorder te
compenseren. Op dit moment is voor een
gemeente de drempelbijdrage vastgesteld
op € 2,50 vermenigvuldigd met het inwo-
neraantal van de gemeente en in het geval
van een provincie op € 0,50 vermenigvul-
digd met het inwoneraantal van de provin-
cie. 23 Dat betekent dat de drempelbijdrage
van de gemeente Berkelland uitkomt op
€ 113.065,00. 24 Wanneer de opgraving-
kosten minus het verstoorderdeel niet boven
de berekende drempelbijdrage uitkomen,
bestaat er voor het Rijk geen aanleiding om
de compensatiekosten mee te financieren.
De gemeente of provincie wordt dan in staat
geacht zelf de kosten te compenseren;
- verstoordersdeel: dit is het bedrag dat
wordt gevormd door de opgravingskosten,
verminderd met het bedrag dat de gemeente
of provincie als nadeelcompensatie aan
betrokkene toekent. Dat bedrag moet door
de aanvrager van de specifieke uitkering
aannemelijk worden gemaakt. Indien de
minister van oordeel is dat het verstoor-
derdeel te laag is vastgesteld, en vermoed
wordt dat daardoor opgravingkosten op
het Rijk worden afgewenteld, dan kan de
minister zelfstandig het bedrag vaststellen
23 Regeling archeologische monumentenzorg, 20 augustus 2007, nr.
WJZ-2007/32720 (8219).
24 Het inwoneraantal van de gemeente Berkelland bedroeg volgens
de gemeentelijke website (peildatum april 2008) 45.226 op 1 januari
2007.