en Archeologie met beleid. Afwegingskader voor archeologiebeleid in

42
het oplossen van een verdichte bodemstructuur (woelen). In goed
overleg tussen de Provincie Drenthe, de Vereniging van Drentse
Gemeenten en de Land en Tuinbouw Organisatie Noord Drenthe is
daarom in 2011, als voorbeeld, een door alle partijen een werkbaar
pakket aan regels, toegesneden op agrarische activiteiten en een
zorgvuldige omgang met het ondergrondse erfgoed, opgesteld.
48 Zie tevens Van Os & Kosian 2011, §3.8 en p. 67.
49 Ook het door het Rijk uitgevoerde onderzoek heeft duidelijk
gemaakt dat voor een goede omgang met, en beheer van, het
archeologisch bodemarchief sprake zou moeten zijn van maatwerk,
waarbij aspecten als bekende en verwachte archeologische waarden,
omvang, aard en zeldzaamheid van complextypen moeten
worden meegewogen bij het vaststellen van goed onderbouwde
vrijstellingsgrenzen (De Groot e.a. 2011: Eff ecten van vrijstellingen
voor archeologisch erfgoed).
50 Ibid. De Groot e.a. 2011, 129-131.
51 Dit is met name het geval wanneer in of in de onmiddellijke
nabijheid van het plangebied in kwestie de aanwezigheid van
goed geconserveerde, waardevolle archeologische resten reeds
is aangetoond en de archeologische verwachting nader gespecificeerd
kan worden.
52 Dit dient wel afgestemd op de gemeentelijke uitvoeringspraktijk.
De gemeente beoordeelt een plan (plangebied) bij de vergunningaanvraag
meestal als geheel. Er zijn ook andere beleidsvelden
(Flora/fauna) waar aan getoetst moet worden. De aanvrager van de
vergunning dient in dit scenario de gegevens betreff ende de bruto
te verstoren oppervlakte te overleggen. Dit moet niet ten laste van
de gemeente komen.
53 Artikel 41a van de Monumentenwet is alleen van toepassing op
percelen met een dubbelbestemming en geeft aan dat in bovengenoemde
gevallen een vrijstelling met een ondergrens van 100 m 2
geldt.
54 Eerste Kamer Der Staten-Generaal, 2006, p. 12.
55 Zie noot 2 en 8.
56 Het woord ‘selectie’ heeft binnen de archeologische monumentenzorg
alleen betrekking op de keuze die wordt gemaakt om
een vindplaats te behouden of, als behoud niet mogelijk is, op te
graven. Deze selectie vindt plaats nadat een vindplaats is gewaardeerd.
In het kader van de archeologische monumentenzorg worden
echter meer keuzes gemaakt, zoals het wel of niet uitvoeren
van vooronderzoek, of de keuze voor een bepaalde onderzoeksmethode.
Deze studie handelt over alle keuzes die in het traject van de
Archeologische Monumentenzorg worden gemaakt.
57 zie: Dekker 2003, 3-9
58 Zie noot 2 en 8; zie verder RAM-rapport 196 deel III (De Groot
e.a. 2011, 94)
59 Het grootste deel van deze gegevens is verzameld in het kader van
de Provinciale archeologiebalans Gelderland (Willemse & Haarhuis
2008) en de Kennisagenda Archeologie Oost-Gelderland (KAOG;
Boonstra e.a. 2011). Zie voor deze evaluatie verder ook § 8.3 uit de
KAOG.
60 Voor de analyse is gebruik gemaakt van de database van de
KAOG (versiedatum 24/08/2011).
61 Database KAOG (versie 24/8/2011); Tabel: Onderzoek_Advies en
AMZ 1; attribuutnaam: Advies voor vervolgonderzoek.
62 Gebiedskenmerken zijn de archeologische verwachtingszones en
de ligging van historische kernen volgens de dataset uit de cultuurhistorische
waardenkaart Gelderland (GCHW versie 3) en de AMK-
Gelderland. In principe zouden de verschillende kaarteenheden
op de gemeentelijke waarden- en verwachtingskaarten moeten
worden geselecteerd, maar die zijn niet in de database KAOG
(versie 24/8/2011 Tabel: Status_verwachting_waarde; attribuut:
Onderzoek_verwachting_GEM) overgenomen.
63 Database KAOG (versie 24/8/2011); Tabel: Onderzoek-administratief;
attribuutnaam: Feitelijk onderzocht oppervlak m 2
64 Willemse & Haarhuis 2008, §3.3. Overigens is dat beeld de laatste
jaren aan het veranderen.
65 Voor sommige zones geldt reeds een verstoringsdiepte van 40
cm, bijvoorbeeld voor terreinen met een plaggendek. Voor deze
zones blijft dit ongewijzigd van kracht.
66 Uit figuur 6 blijkt dat in het verleden voorbij een grenswaarde
van 2500 m 2 adviezen tot vervolgonderzoek werden afgegeven.
In principe lijkt het handhaven van de bestaande vrijstelling van
onderzoek voor lage verwachtingsgebieden van 2500 m 2 dan
ook legitiem. Een nadere beschouwing van die gebieden laat
echter zien dat dergelijke terreinen – op de fijnmazigere gemeentelijke
archeologische verwachtingskaarten - vrijwel altijd
in de directe nabijheid liggen van gronden met een hogere
archeologische verwachtingswaarde. Vanuit dit argument en
het argument van wederkerigheid en proportionaliteit (pagina
17) stellen we voor de lage verwachtingszones toch een hogere
ondergrens van 5000 m 2 voor omdat het archeologisch ‘risico’
ook bij deze ondergrens laag blijkt.
Archeologie met beleid | Schakel 1: Ondergrenzen