Friesland

ï i a •'• Te'geÉwoordlge Staat - \
ALGE- '*YDat is, 'rwasby de Oude Duitieners en
MKENE Friezen zo niet als by de Romeinen , daar men
BESCHRY- fpeeldc met .de ontucht, enze Bemantelde
met de manieren der' eeuw , zeggende : de
tyden brengen hef nu zo mede. .Was eene getrouwde
Vrouw Ongelukkig genoeg van zich
in ontucht te verloopen, zy werdter ftrade
Ëene
overfpee-
Jige
Vrouw
•werd zon
derling
van hun
geftraf't.
, 1 _.. 1 knoron m;in in handen
van dood en leeveu, ra
gefteld, die haar met afgefneeden hair en ontbiooten
lichaamé , in tegenwoordigneid der
-bloedvrienden , ten huize uit en voorts met ec?n
Veesfel de geheele wyk door dreef; zynde
zulk eene misdaad voor zo onvergeeflyk by hen
sehouden, dat noch fchoonheid , noch jongkheid
noch rykdom, haar aan een anoercn man
konhelpen, (t) Zy hadden wel het recht, maar
niet de Barbaarfche gewoonte, van hunne kinderen
te dooden ofte vondeling te leggen , om alzo
het bezwaarende getal te verminderen , en den
hst van derzelver onderhoud en opvoeamge te
verlieten, gelyk by de zo zeer befchaafde
Grieken en Homeinen plaats had. Weshalve*
dezelfde Tacitus hierover, tot onzer Voorouderen
grooten lof, wel mogt uitroepen: „dat de
„ gride gewoonten daar meer „vermogten ,
dan elders de goede Wetten" (§). Dan
hieromtrent moeten de loffelyke zeden, ,m vervolg
vm tyd , eene groote verbastering on-
Nemo illic vim ridet ; nee comimpere et eör.
tumpiSeculum vocatur. Tacit. de Mor. Geun, e. 19.
(+-) Tacitus de Mor. Germ. c. 19.
Plus ibi boni Mores valent, quam alibi bom
leges/laat. de Mor. Germ. c. 19.