Friesland

tan F R I E S L A N D .
hun wereldlyk gebied uic re breiden; Vrouw Pe- . BEKNOFmtronelle
toonde, nu haar de gelegenheid daar­ TE HlSTO-
' RIE.
toe gebooren was, in die konst niet minder bedreeven
ce zyn, en wist het by haarenBroeder, >
den Keizer, zo verre te brengen, dat deGraaf- - Utrecht
ichappen Oostergo en Westergo, weleer aan j veriiest
de Utrechtfche Kerk gefchonken, thans aan de­ daarby
" Oostergo
zelve benomen, en aan het Graaffchap van Hol­ • en Wesland
gehecht wierden, nadat zy zedert het jaar • tergo, nu
duizend negenentachtig , en alzo zevenender­ beide aan
' Holland
tig jaaren, aan den Bisfchopiyken ftoel van Ut­
• gefchon.
recht hadden toebehoord. Deeze begiftiging ge­
• ken.
fchiedde in het jaar elfhonderd zesentwintig:
11 zo".
de Giftbrief zelf is niet meer voorhanden, maar
uit dien, waarby Keizer Koenraad de III, ten
Jaare elfhonderd achtendertig, den Utrechtfchen
Bisfchop Andreas met gemelde Graaffchappen
befchonken heeft, blykt, dat dezelve , door
Keizer Lotharius, der Utrechtfche Kerke benomen,
en aan den Graaf van Holland gefchonken
waren. Doch fommigen hebben aangemerkt,
dat de Hollanders even weinig als de Utrechtfchen,
door deeze Keizerlyke Giften, zyn bevoordeeld
geworden (§).
Midlerwyl was deeze verfchenking van Ooster-
en Westergo aan den Graave van Holland i
zo verre van den Friezen te behaogen, dat zy !
De Friezen
zyn
hier over
zeer te
'er zeer te onvreden over waren. In den twist, \ onvreden.
die, ten deezen tyde, tusfehen Graaf Dirk
en zynen Broeder Floris den Zwarten ontftond,
en welke op vry wat bloeds te liaan kwam,
hadden de Friezen daarom bedektelyk de hand.
Zelfs
(§) U. Emmiiis Lib. VI, p. 169.