Friesland

van F R I E S L A N D . 223
fchuilhoek te trekken, en hem van kan't te hel- E DEKNOP-"
TBHISTO»
pen ; doch Adgillus Hoorde zich zo weinig aan * RIE.
de magt van zynen geduchten Nabuur, dat hy,
in plaats van 't recht der herbergzaamheid te
fchenden, den brief, dien men hem gezonden
had, met verontwaardiginge verbrandde,en aan
Wilfrid vryheid gaf om 't Euangely van Christus
aan de zynen te verkondigen. Wilfrid, hier
van gebruik maakende, zou eerst den Koning zeiven,
en daarna veele van zyne onderdaanen,
bekeerd en gedoopt hebben. Doch zyn verblyfhier
te lande was kort van duur, en zyne
eigene denkbeelden wegens den Christelyken
Godsdienst zeer bekrompen. Dus betekende vee-
Ier Christendom weinig meer , dan datze gedoopt
waren , en geloofden dat de Bisfchop
van Rome het hoofd aller Bisfchoppen ja de
eerfte aller menfehen ware.
Omtrent tien jaaren laater nam zeker Monnik, Tien n, jaa­
Egbert genaamd, en uit een adelyk Engelsch ren r< laater
wordt
geflagt gefprooten, op nieuw voor aan de be- ^
daar aan
keering der Friezen de hand te' flaan. Doch g gearbeid
eene ongelukkige reize herwaard's maakte hem door 6 ze.
Keren
zo beangst, dat hy er voor altöös van atzag.;
Wigbert.
Zyn reisgenoot Wigbert bezat meer moeds ,
vervolgde zynen togt, kwam in Friesland, en
wendde tWee jaaren lang groote vlyt aan, in "t
leeren en örtderwyzen der Heidenfche Friezen.
Doch door de hardnekkigheid des volks, en de
onbekeerlykheid van Koning Radboud, die na
Adgillus den troon beklommen had, en zo wel
wreed van inborst als een gefhgen vyand van
het Christendom was, hadden ook deeze poogingen
geenen gunftigen uitflag.
Mid-