Friesland

van FRIESLAND. 119
ce leggen, en weidlanden te betuinen. Koren
was 't eenige dat zy van het land vorderden:
de verdeeiing des jaafs in vier getyden was by
hen niet in gebruik; Winter, Meityd en Zomer
hadden hunne naamen; doch de Herfst was
hun onbekend.
By 't begraaven hunner Dooden had geen
prachtige toeltel plaats; zynde zy gewoon ge­
weest, hunne lyken, op eenen llapel van hout,
tot asfche te verbranden. Slegt o! gemeen hout
zonder onderfcheid werd hier toe gebezigd, als
de verltorvenen, in hun leeven, tot den gemeenen
rang behoord hadden. Waren zy daar boven
verheven , en in byzonder aanzien of achtinge
geweest , dan bediende men zich van een
byzonder foort van hout; doch het vermeerderen
van den Houtftapel, door ingeworpene kleederen
en welriekende fpeceryen, gelyk de Romeinen
en Grieken deeden, had by hen geen plaats.
Alleen was men gewoon, de wapenen van den
Overleedenen in het Lykvuur te werpen : fomtyds
werd 'er het paard bygevoegd, waarvan hy
zich in zyn leeven bediend had. Van kostbaare
en prachtige Graffchriften en gedenktekenen
maakten zy nooit gebruik, oordeelende dat die
maar ter bezwaaringe der dooden dienden. De
asfche verzamelden zyzorgvuldiglyk in eenelteenen
kruik of pot, begroeven dezelve, en lla»
pelden 'er groene zoden van aarde op, om
dus het graf in geheugenis te houden. Het klaagen
en kermen over eenen dooden duurde niet
lang; maar de inwendige fmert fleet langzaam.
ALGE.
MEENE
BESCHRY-
VING.
De dooden
wer.
den van
hun verbrand.
Men zal ligtelyk befeffen dat een volk, waar-
Zy hadby
zulke fterke trekken van ruwe eenvoudigheid den jreene
H 4 te