F - Acehbooks.org

109
In Straat Malakka kwam haar beurt, en tevens
een groote verslagenheid onder janmaat, toen de
order kwam: „Hedennacht op de hondenwacht
Neel slachten!"
Aan de jerimiaden kwam geen einde en aan de
kasians evenmin ; maar .... er was niets aan te
doen.
„Weet-je wat?" zei een oude kanjer, „wegaan
met z'n allen naar den schipper toe en vragen of
die 'ns een goed woordje wil doen bij den secretaris,
dat Neel niet kapot mot. 't Stomme dier heeft
ons zoo trouw geholpen, en zouwen we 't nou tot
dank motten opvreten ? — Neen, jongens, wat we
er 'an kunnen doen, motten we doen!"
Zóó gezegd, zóó gedaan.
De schipper deed een goed woordje, maar hetzij
dat het niet anders kon, dan wel dat de officier
van administratie niet wilde toegeven aan die
gril (?), Neel moest en zou er dezen keer aan gelooven.
Dàt gaf een heel spektakel dien nacht. De oude
matrozen-slachters hadden „geen puf om Neel den
nek af te snijden en in bonken te hakken", —
zij bedankten voor die eer. Het gevolg was,
natuurlijk, dat zij er toe gecommandeerd werden.