F - Acehbooks.org

33
voelde iedereen in die eenzaamheid zijn hart in.
het lichaam bonsen.
„Groote Hemel ! wat was dat ? Daar zullen wij de
poppen aan het dansen krijgen. Was dat in de verte
niet het oorlogsgeschreeuw der Atjehers ? Zou men
ons in de gaten hebben gehad, toen wij de rivier
binnen stoomden ? 't Komt al dichter en dichter. Ja
ze zijn het!"
Een ieder omklemde zijn geweer en hield den
adem in. Het slagpijpje, om den houwitser te doen
losbranden, werd heel voorzichtig in het slagtoestel
gestoken.
„Komt nu maar op! wij zullen je fatsoenlijk
ontvangen, daar zult ge schik van hebben!"
St! wij hoorden niet goed. Dat was toch immers
geen menschelijk geluid, al had het er veel
van in de verte? Neen, het was weder voor de
zooveelste maal onze verbeelding, die ons een
poets speelde; het was het geschreeuw van een
troep apen, door het een of ander toeval opgeschrikt.
Haast waren wij in lachen uitgebarsten, maar
er was stilte bevolen: wij stieten daarom elkander
maar eens met den vinger aan.
Alles was weder als te voren stil geworden.
Geen ander geluid dan dat der insecten liet zich
hooren. Het gegons der gevleugelde bloedzuigers
J. TAN WACHEM . Blokkade-tijd. 3