F - Acehbooks.org

74
weder wat hooger draait en het gordijntje openschuift.
„Zoo, laat zien, wat je uit de „kombof" hebt
meegebracht! Geef-me 'n kommetje en haal het
stopflessie met suiker uit de kast op."
De jongen geeft met groote menschenkennis
nooit veel antwoord, maar maakt dat alles in
den kortst mogelijken tijd gereed is, daar de
schipper zelden tweemaal vraagt of.... .
Wanneer de jongen zoo niet dacht, zou het
voor hem geen leven zijn, maar nu? — hij zou
zijn baantje voor al het geld van de wereld niet
kwijt willen zijn.
Die 't weet, die weet het en zal het met mij
eens zijn. Die het niet weet, moet mij gelooven,
als ik zeg: dat schrijversbaantje bij den „Chef van
de equipage" is gewichtiger betrekking als men wel
denkt.
Dat zeemannetje oftewel „'s schippers-noodhulpadministrateur
- hutsjongen" wordt „vooruit"
wel eens te veel naar de oogen gezien en over
het paard getild. Voor velen, zelfs voor onderofficieren,
is hij de vraagbaak als zij wat weten willen,
hetgeen de reden is dat er weinigen zijn, die
hem durven kommandeeren.
Bij menig del hands'je is het heerschap onzichtbaar
en rekent er op, dat men den schippersjongen
toch niet veel durft zeggen.