F - Acehbooks.org

60
je ! — Ik geloof waarachtig, dat ze denken, dat
je de rommel zoo maar zonder water schoon krijgt. —
Jawel, hoor! — dat zou nog niks zeggen al lag
't 'n duim dik op 't dek, tot ze hun nek braken
over de zwijndenj; maar 't zal niet gebeuren! —
Zoolang ik schipper ben, neen hoor! om de "
Hier volgde dan meestal een serie „hartige" woordjes,
die dienen moest, om de redeneering van ons
schippertje klem bij te zetten.
De oude zeerob meende het anders zoo kwaad
niet; al was hij wat ruw en onbehouwen uitgevallen.
Meer dan een halve eeuw had hij de zilte
wateren bevaren; met „fransche sjeu" of „geurmakerij",
zei hij, „hield hij zich niet op."
Als men hem liet doorbabbelen raakte hij op
zijn stokpaardje ; de eene geschiedenis na de andere
hoorde men over den goeden, ouden tijd, den tijd
der zeilschepen.
»Ja, meheer! — toen we die smerige „koffiemolens"
nog niet in de schuit hadden staan, toen
kon'-je je hart nog 'ns aan den boel naar genoegen
ophalen; maar nou, met die olie- en roetsmeerlapperij,
bah! — blijf me er mee van 't lijf,
asjeblieft. — Eén keer steenkolen over je dek
en de grond is er finaal uit, en, ie komt er niet
meer in ook, want ben 'je amper weer zoo ver,
dan is 't: de kolen zijn op — en dezelfde comédie