F - Acehbooks.org

51
kom ik uwes afdragen, bootsman!" — en meteen
raapte hij een in een rooden zakdoek geknoopt pak
van het dek op en reikte dit den bootsman over,
zeggende: „'t zou me hier" — Kees wees met zijn
vinger naar zijn eerlijk en trouw zeemanshart —
„eeuwig branden, bootsman, als ik me met een
andermans bullen zou verrijkt hebben ; er zal wel
vendutie vóór de mast worden gehouden en dat
geld komt dus z'n arme, oude moeder toe ; dat
mensch heeft 't harder noodig dan ik, dus uwes
zal me een groot plezier doen met het in z'n zak te
laten stoppen."
„'t Is goed, Kees, 't zal gebeuren," zei de
bootsman.
De waarheid was dat die hemden en broeken
van Kees zelf waren, want toen hij weder vooruit
onder de maats was en daar vertelde, „dat ie nog
net bijtijds dat zoodje van den andere had kunnen
kwijt raken en bij den bootsman had gebracht,"
maakten de bottelier met den bootsman het pak open
en vonden alle stukken gemerkt met het stamboeknummer
van Kees. Bovendien zou een vergissing
onmogelijk geweest zijn, daar de kleederen voor
Willem veel te lang zouden zijn geweest, maar de
bedoeling van Kees was, de moeder van zijn
gewezen scheepskameraad stilletjes wat toe te stoppen;
dat was alles.