F - Acehbooks.org

70
Zoo zachtjes aan begon onze pekbroek op zijn
tandvleesch te loopen ; zijn ribbenkast was van
lieverlede minder buigzaam geworden door al het
zeewater dat er overgegaan was, maar, éen zaak
was zeker, de „pus" (feu sacré) was er daarmee
bij den ouden waterrat niet uit, vandaar dat hem
op een zekeren morgen de vraag gesteld werd,
wat hij wel dacht van een provoostenbaantje, waarbij
totaal geen „schrijverij en rekenarij" annex was.
„Ja, ziet uwes, kommandant! —'t is zoo, ik ben
niet zoo jong meer, maar ik kan toch nog wel
een poosje meê, voor een jongen kerel ga ik nog
niet op zij, maar 't is waar, uwes hebt gelijk. —
De „krommetiek" heeft me zoo stijf als een „bokkum"
gemaakt. — Zou ik er me ereisjes over mogen
bedenken, kommandant? — Het is zoo'n heel
ander leven, niet waar? — TJwes weet het zellevers,
zoo'n 'heele dag in de griebus in plaats van
aan dek, 't is een groot verschil."
Een paar dagen later had de kommandant hem
weer gevraagd hoe hij er over dacht, en toen had
hij gezegd: „Ja, kommandant! —ik heb er vooruit
met de maats ook eens over gesproken en ze
raden het me allen maar sebiet 'an; 't scheelt te
veel voor m'n pesjoen, en bevalt het me niet, dan
mag ik immers later mijn terugstelling vragen.
Niet waar, kommandant?"