F - Acehbooks.org

69
Terwijl de schipper zijn pijpje leeg rookt en over
den dag van morgen nadenkt, maak ik van die
gelegenheid gebruik om even van den hak op den
tak te springen.
Mogelijk zult gij, waarde lezer, de opmerking
maken: „hoe kwam het, dat de provoost slechts
provoost en de schipper opperschipper was, terwijl
beiden vroeger tegelijk matroos waren geweest?"
In de dagen waarvan ik vertel, meende men
het zoo serieus niet met het onderwijs als tegenwoordig.
Wel had men een z.g. „schoolmeester"
aan boord, een onderofficiersbaantje dat sedert
geruimen tijd „opgedoekt" is, die de jongeheertjes onderricht
gaf, niet in a + b, maar in gewoon a, b, c,
en 2X2 = 4, maar dat onderwijs gaf niet veel.
Zulk een leerling was onze provoost als jongmaatje
ook geweest; hij had geen vluggen kop
en zat liever aan een eindje touw te knoopen
of te splitsen, dan met een boek in zijn handen.
Een marlspijker beviel hem beter dan een schrijfpen ;
zoo'n dun stukje hout kon hij onmogelijk goed
vasthouden.
Onze provoost was dus iemand geworden van
wien men zegt: „hij kan lezen noch bidden."
Ziedaar de reden waarom hij jarenlang als
matroos der 1ste klasse zonder vooruitzicht bij onze
Marine had gevaren.