PG fiscus op bezoek aug11.indd - Sbb

Wat zijn de bewijsmiddelen van de fiscus?
1. Wie heeft de bewijslast?
De bewijslast van de belastbare inkomsten rust op de administratie,
tenzij de belastingplichtige van ambtswege aangeslagen is.
De bewijslast van de beroepskosten rust op de belastingplichtige.
Belastingplichtigen zijn meestal verplicht om een aangifte in te dienen.
Die aangifte is voor de fiscus het vertrekpunt van de controle. Hij is verplicht
om de aanslag op basis van die aangifte te vestigen, tenzij hij die
onjuist bevindt.
Die onjuistheid kan de fiscus bewijzen met alle door het gemeen recht
toegelaten bewijsmiddelen, behalve de eed.
De door het gemeen recht toegelaten bewijsmiddelen zijn:
- het schriftelijk bewijs;
- het bewijs door getuigen;
- het bewijs door vermoedens;
- de bekentenis.
32 SBB | De fiscus op bezoek
2. Aangifte en akkoord
Een regelmatig opgestelde en ingediende aangifte is dus geloofwaardig
tot het tegenbewijs: haar bewijskracht berust op een vermoeden van
juistheid. Hetzelfde geldt voor een rechtsgeldig akkoord dat met de administratie
afgesloten wordt.
Een akkoord is rechtsgeldig indien het werd afgesloten door de belastingplichtige
of zijn lasthebber en indien het betrekking heeft op feitenkwesties
(er kunnen geen overeenkomsten gesloten worden over de
toepassing van de belastingwet zelf).
Of de lasthebber een akkoord kan afsluiten, hangt af van de omvang
van het mandaat. Indien dit niet schriftelijk is vastgelegd, kan de wil
van de lastgever enkel blijken uit vaststaande en niet betwiste feiten: zo
betekent het feit dat de belastingconsulent de aangifte ondertekent, nog
niet dat hij ook bevoegd is om een akkoord af te sluiten.
Een individueel akkoord hoeft niet schriftelijk te zijn en zelfs niet uitdrukkelijk.
Men spreekt van een stilzwijgend individueel akkoord
(waarvoor precies dezelfde regels gelden als voor een uitdrukkelijk akkoord)
wanneer:
- de fiscus een aangifte onderzocht heeft; EN
- hij de raming en aftrek van bepaalde kosten of de raming van voordelen
van alle aard niet ter discussie heeft gesteld.
De belastingplichtige kan op zijn aangifte terugkomen indien hij, binnen
de wettelijke termijnen, aantoont dat hij een materiële of een juridische
vergissing heeft begaan. Een akkoord kan hij bovendien aanvechten indien
de lasthebber handelingsonbekwaam was of het akkoord aangetast
was door een wilsgebrek. Wilsgebreken die tot de nietigheid van het akkoord
tot gevolg kunnen hebben, zijn dwaling, geweld en bedrog.