INTERUNIVERSITAIRE MANAMA-OPLEIDING ...

7.3.4 Houding van de arts.
De houding van de arts is ook een aandachtspunt. Vele ondervraagde jongeren vinden het
belangrijk dat de arts vriendelijk is en hen persoonlijk en op een losse manier benadert. Als
het gesprek tussen arts en jongere te routinematig verloopt, wordt dit als onaangenaam
ervaren. Alsof hij of zij enkel een nummer is. Jongeren vinden het ook goed dat de arts zich
even komt voorstellen bij hun aankomst op het centrum. Wanneer het niet gebeurt en de
leerling de arts niet van vroeger kent, draagt dat bij tot spanning tijdens het wachten. Iets
onbekends, boezemt vaak angst in.
7.3.5 Apart bij verpleegkundige
Enkele ondervraagde meisjes vinden het wegen bij de verpleegkundige het vervelendste
onderdeel van het medisch onderzoek. De meeste jonge meisjes houden zich bezig met hun
lichaamsgewicht en het is niet ondenkbaar dat velen liever niet hebben dat klasgenoten hun
gewicht kennen. Zeker meisjes, en vermoedelijk ook jongens, met overgewicht zouden het
daar moeilijk mee kunnen hebben. Ervoor zorgen dat de leerlingen apart bij de
verpleegkundige kunnen gaan, zal mogelijk het oncomfortabele gevoel dat sommigen
ervaren, verminderen.
7.4 Adviezen voor een ‘jeugd-vriendelijke’ consultatie.
De WHO heeft in 2002 een document opgesteld rond ‘adolescent-vriendelijke’
gezondheidszorg, waarin o.a. karakteristieken worden beschreven die dergelijke
gezondheidszorg zou moeten vertonen. (15) (zie bijlage 3) Wereldwijd ervaren jongeren
verschillende barrières om een beroep te doen op gezondheidszorgvoorzieningen. Volgens
de WHO situeren die barrières zich voornamelijk op vier gebieden, m.n. de toegankelijkheid
van de zorg, de aanvaardbaarheid, de geschiktheid en de gelijkheid voor iedereen. (15) De
aanvaardbaarheid van de beschikbare gezondheidszorg voor jongeren vormt het onderwerp
van dit eindwerk.
The Lancet heeft recent een review artikel gepubliceerd waarin modellen voor ‘jeugd-
vriendelijke’ gezondheidszorg worden geëvalueerd op hun effect op de gezondheid van
jongeren. (16) Het artikel baseert zich o.a. op het hogervermelde document van de WHO. De
auteurs concluderen dat er op dit moment nog te weinig evidentie beschikbaar is om correcte
uitspraken te kunnen doen. Ze achten het wel voldoende bewezen dat het voor elk land een
49