Jaarboek natuurstudie 2001 - Natuurpunt Velpe-Mene

kleine schildpadden, slangen (ook jonge ratelslangen),
vogels en kleine zoogdieren. De vijanden van de
Brulkikker zijn snoeken, grote slangen,
bijtschildpadden, alligators, reigers, otters, nertsen en
wasberen.
Ten behoeve van de consumptie van kikkerbillen werd
er in de jaren dertig een brulkikkerkweekerij opgestart
in Noord-Italië. Ontsnapte dieren hebben later
waterrijke biotopen gekoloniseerd in Lombardia,
Mantua en Pavia. Het voedselaanbod in Europa bestaat
uit kikkers, ringslangachtigen, kuikens van Waterhoen
en verschillende eendensoorten, muizen en jongen van
kleine zoogdieren. Zo is gebleken dat de achteruitgang
van watervogelpopulaties aanwijzingen geeft over het
voorkomen van Brulkikkers in een bepaald gebied.
Hun vijanden in Europa zijn: reigerachtigen (vooral de
Kwak) en Bruine ratten die de kikkers tijdens hun
winterslaap opgraven. De larven van de Brulkikker
worden in Europa door roofvissen, ringslangen en
verschillende watervogels gegeten.
Bij het vergelijken van de lijst van de predatoren in
Noord-Amerika met die in Europa valt het meteen op
dat de Brulkikker in zijn oorspronkelijk
verspreidingsgebied meer vijanden heeft dan in
Europa. Vooral de grote predatoren die veel voedsel
nodig hebben om te overleven, zoals de Amerikaanse
krokodil, de alligator en bijtschildpadden, komen hier
niet voor. Daardoor kan de Brulkikker in Europa het
ecologisch evenwicht verstoren.
Roodwangschildpad. Foto Hugo Willockx
Populaties van de Brulkikker in Europa
Het voorkomen van de Brulkikker in Vlaanderen is
vooral te wijten aan het uitzetten van larven door
vijverliefhebbers. Deze larven werden enkele jaren
geleden door dierenspeciaalzaken en tuincentra
verkocht. Reeds tienduizenden larven zouden zo in
tuinvijvers terecht zijn gekomen. Omdat de meeste van
onze Vlaamse tuinen en vijvers geen geschikte
kikkerbiotopen zijn, migreren deze Brulkikkers vrij
vlug om natuurlijke waterbiotopen te koloniseren. De
import van brulkikkerlarven in de Europese
gemeenschap is nu gelukkig verboden. Toch dient men
de verspreiding van deze soort in Vlaanderen
nauwlettend te volgen.
Brulkikkers worden sporadisch gesignaleerd in
natuurlijke biotopen. Het aantal waarnemingen is
echter nog vrij schaars. Maar in Zuidwest-Frankrijk en
het zuiden van Nederland vormt de Brulkikker
reproductieve kolonies. En in ooibossen langs de Rijn
in Duitsland is er vrij recent een grote reproductieve
populatie ontdekt. Jagers, vissers en
natuurbeschermers hebben er een front gevormd om
deze populatie te bestrijden.
Roodwangschildpad (Trachemys scripta
elegans)
De Roodwangschildpad is een kleine schildpad die 30
cm lang kan worden. De dieren hebben een groene
Natuurpunt Oost-Brabant Jaarboek 2001 65