CINEMA s. THEATER

D« havenarbeider op Kreta verkwikt zich tijdens een korte
rust onder zijn werk met een kopje ,,zéér zoete".
Bij onze rondreis door het Zuidoosten van Europa konden
wij telkens weer vaststellen, dat dit „koHiesoepje", zooals men
het wel spottend noemt, op den heelen Balkan de rol van „levens-
elixer" speelt. De sjouwerman slurpt, als hij even tijd vindt om
wat te rusten, een kopje koffie; de minister laat het voor zijn be-
zoeker uit het dichtstbijgelegen café halen; de moeilijke omstan-
digheden, waaronder een zakelijke transactie tot st^nd kwam, laten
zich gemakkelijk afleiden uit het aantal koHiekopjes dat er na de
bespreking leeg op het tafeltje is achtergebleven. . .
De armste boer op den Balkan zal, wanneer hij geen enkel geld-
stuk meer in huis heeft, liever zijn laatste schaap een halven dag
ver naar de markt sleepen dan van zijn kopje koffie af te zien.
Het „Café au lait", dat als lokaas voor Westeuropeesche gasten,
die heimwee naar hun land en het op hun wijze bereide kopje
koffie hebben, op hel „Tarief" van de betere cafés en hotels van
den Balkan staat, doet door de manier waarop ze klaar gemaakt
is, In niets aan uw kopje koffie van thuis denken, maar de ruim de
helft goedkoopere „Café Türe" die er vlak onder staat, is een
wonder van „koffie-kunst" - althans in Balkaanschen zinl
Maar dat ten slotte de meeningen over de juiste bereiding van
den zwarten tooverdrank ook in het dosten ver uit elkaar loepen,
en dat de eene „Café Turc" nog lang niet de andere „Café Turc"
is, dat maakte men ons in Griekenland duidelijk, waar wij hoorden,
dat men koffie op niet minder dan tweeënveertig verschillende ma-
nieren zetten kanl
Naar het onderscheid gevraagd, slaagde onze zegsman er wel
Is waar niet in, ons alle tweeënveertig manieren te noemen, maar
hij kwam toch tot een verbazingwekkende opsomming van „erg
zoet", via „zoet", „middel" en „halfbitter", „bitter" tot „zeer
bitter". . . En ging toen nog verder. . .
„Wanneer er drie Grieken bij elkaar komen," zoo verklaarde
hij met beminnelijke zelf-ironie, „dan bestellen zij op drie ver-
schillende manieren klaargemaakte koffie, en hebben daarbij drie
verschillende politieke overtuigingen. . ." Waarbij de koffie dan,
zooals hij later verklaarde, tot taak heeft de uit elkaar loopende
meeningen betreffende het welzijn van den staat niet al te heftig
op elkander te doen botsen. . .
Met deze kalmeerende uitwerking van de koffie schijnt men
overigens op den Balkan overal vertrouwd te zijn. Men vertelde
ons zelfs, dat er eens een gezant van een groote Westeuropeesche
mogendheid in Athene was, die er op handige wijze partij van
trok. Wanneer hij een bezoeker kreeg, wiens stem tijdens het
onderhoud meer dan normaal luid begon te klinken, dan, zoo
wist zijn kamerbewaarder,
moesten er direct twee kop-
jes koffie worden binnenge-
bracht. . .
Het resultaat moet nooit
uitgebleven zijnl
En een beter loflied op
de koffie kan er moeilijk ge-
zongen worden. , .
Zóó zet men op echt Turk-
sche wijze koffie: zeer fijn
gestampte en gezeefde
koffie wordt, na met poeder-
suiker uit de bus links ver-
mengd te zijn, in een ko-
peren kannetje (met langen
steel) met kokend water
uit den vierkanten oven
begoten, waarna het meng-
sel boven'een vuurtje van
houtskool wordt „gebroeid"
om vervolgens als koffie-
soep In het kopje te wor-
den gegoten.
Op bezoek bij een ouden Mohammedaanschen priester in een bergstadje op den Balkan. Zonder kopje koffie is het onderhoud niet denkhaar!
Op het deftige bureau heeft een gewichtige bespreking plaats, en de
piccolo heeft natuurlijk twee kopjes koffie moeten brengen. — Hoeveel
zullen er nog volgen eer men het eens is geworden?
Tijdens het rustuurtje in een Mohammedaansch-Bulgaarschen winkel.
De koffie mag er natuurlijk niet bij ontbreken.
De koffie had dezen beidr ouden Bosniers alle zorgen des levens doen
vergeten, maar nu de kopjes leeg zijn, beginnen zij weer te redeneeren.