Beurtvaarders, trekschuiten en overzetveren - theobakker.net

Beurtvaarders, trekschuiten en overzetveren
de binnenvaart een logisch vervolg in 1880.
Omdat met het plempen van de stationseilanden de toegang tot
het Open Havenfront ernstig belemmerd werd was het nodig
voor de vele veerdiensten, die daar en in het Damrak hun aanlegplaatsen
hadden, te verhuizen. De beide toegangen links en
rechts van het hoofdeiland hadden een beperkte capaciteit en
vooral konden de hefbruggen in de doorgangen niet voortdurend
geopend worden voor de in de regel te hoge beurtvaarders.
Zo ontstond de De Ruijterkade met een groot aantal steigers
direct aan ‘t IJ. In 1880 was die kade zover ingericht dat de
Boven: Grote belangstelling bij steiger 1 in 1897.
Rechts: Aankomst van de Zaandammer boot op steiger 11. Een schilderij
van Philippe Sadee.
eerste steigers in gebruik genomen konden worden (mogelijk
1 t/m 8) maar het werk aan het nieuwe beurtvaartcentrum bleef
doorgaan tot na 1912, gezien de laatste foto’s van de steigeraanleg
in het stadsarchief uit dat jaar. Aan het eind van de 19 e
eeuw telde Noord-Holland 55 beurtvaartdiensten, waarvan er
39 op Amsterdam voeren en meestal hun aanlegplaats aan de
De Ruijterkade hadden.
Op het oostelijke eiland begon de reeks met de steiger van
de Valkenwegpont, die in 1914 de zweminrichting van Van
Heemstede Obelt verjoeg. In 1927 kreeg de pont overigens alweer
een andere plaats, bij welke gelegenheid de vluchthaven
verjaagd werd. Dan twee extra grote steigers met internationale
diensten; de Hull steiger vanwaar diensten door Van Es & Van
Ommeren werden bedreven. De tweede steiger met grote loods
was van de Koninklijke West-Indische Maildienst. Westelijk
daarvan twee normale steigers A en B. Op het centrale eiland
waren de steigers 1 t/m 6 en dan de beide landingplaatsen van
55