Voedselveiligheid: tot welke prijs?

10
2. Structuren om de risico’s te beperken
2.1. Wetgeving
De beperking van de gezondheidsrisico’s is een belangrijke doelstelling. De structuur die daarvoor
werd uitgebouwd, berust op drie pijlers: wetgeving, controle en zelfcontrole.
Om de risico’s te beperken, moeten we ze eerst kennen. Het feit dat we nu het risico kunnen
evalueren, betekende een grote stap vooruit op het vlak van voedselgezondheidsrisico’s. Dankzij
deze risico-evaluatie kunnen gepaste maatregelen worden genomen om het risico onder controle
te houden. Dat is wat men verstaat onder risicobeheer.
Dankzij de technologische vooruitgang komen er steeds nauwkeurigere instrumenten en kan men
dus de risico’s op een meer precieze manier evalueren.
De wetgeving voorziet in een reeks normen die gebaseerd zijn op de huidige wetenschappelijke
kennis. Deze normen evolueren naarmate we onze kennis vergroten en er nieuwe analysetechnieken
worden ontwikkeld. Ze hebben betrekking op alle schakels van de voedselketen, van bij de
boer tot op het bord, van aan de stal tot aan tafel. Op die manier zijn de producenten verplicht tot
zelfcontrole en zijn ze zelf verantwoordelijk voor de voedselveiligheid van hun producten.
Opdat de wetgeving zou worden toegepast, moet er een systeem van controles bestaan.
Ook voor de consument aan het einde van de voedselketen, is een belangrijke rol weggelegd voor
het beperken van de gezondheidsrisico’s. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO), zijn
veruit de meeste gevallen van voedselvergiftiging in ons land te wijten aan verkeerde gewoontes
thuis (bij het vervoer, de bereiding en de bewaring van levensmiddelen). De informatieverstrekking
aan de burgers over de risico’s thuis en de manier waarop ze onder controle kunnen worden
gehouden, helpt dus mee de gezondheidsrisico’s te beperken.
Op Europees niveau
De Europese regelgeving beschouwt het recht op een gezonde en gevarieerde kwaliteitsvoeding
als een basisrecht. Na de verschillende crisissen van de jaren negentig, besloot de Europese Unie
actiever werk te maken van voedselveiligheid. Het witboek over de voedselveiligheid (gepubliceerd
in 2000) licht de doelstellingen en de verschillende middelen om dit te realiseren toe.
De nieuwe wetgeving inzake voedselveiligheid werd van kracht in 2000 (Verordening
EG nr. 178/2002). Juridisch gezien vormt ze de basis van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid.
Ze richt tevens een permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid op.