Poppels Oorlogsboek - Nicolaus Poppelius

Dit schrijven werpt tevens een licht op de manier waarop tijdens de Duitsche bezetting, de bevelen
werden gegeven aan de Gemeentebesturen. Wat er ook gebeure, geen uitvlucht kan aangenomen
worden. Het werd in de gemeente bekend gemaakt; de inlevering zou in 3 dagen geschieden.
Alhoewel wij meenden dat het er zeer druk naartoe zou gaan van den eersten dag af, bewees echter
het geringe getal inleveraars, dat met tegenzin gevolg werd gegeven aan het bevel. De inwoners der
gemeente wisten dat het ingeleverde koper naar de munitiefabrieken gevoerd werd om er omgevormd
te worden tot kogels, welke dan later zouden afgevuurd worden op onze bondgenooten, misschien
wel op een familielid ginds in Engeland bij de vorming van het tweede front, of bij eender welke van
onze vrienden wiens borst zou doorploegd worden met het koper dat eens als versiering van
vensterbank of schoorsteen diende. Des te onmenschelijker is het volgende, dat een inwoner zeer
ongeschikte voorwerpen inleverde, gansch in koper. Gelukkig was het een aanhanger van het
Naziregiem, een volgeling van Hitler, welke zooals men kan vermoeden de voornaamste plaats in zijn
woning aan dien treurigen held moest afstaan. Hij wist echter niet dat deze voorwerpen door ons
terzijde werden gelegd, en als "corpus delicti" ten gemeentehuize bewaard gebleven zijn; dus nooit die
bestemming bereikten welke deze er voor bedacht had. En wat werd er al niet binnengeleverd?
Prachtige oude kookketels of koffiekannen, welke, wie weet hoelang, de schoorsteen van eene of
andere boerderij versierden, en moedwillig door den eigenaar met hamer en beitel bewerkt werden
alsof de innerlijke waarden daardoor eenigszins zou verminderen. Hulzen van het veldgeschut 1914-
1918 welke goed bewaard en verzorgd als versiering dienden, terwijl zij hun oorspronkelijke bediening
weder zouden waarnemen. Geen enkel burger dacht er aan dat de geallieerden, enkele jaren later
voor nieuwe hulzen zouden zorgen om in de plaats van de vorigen te zetten. Nieuwe hulzen van een
nieuwere afgrijselijkeren oorlog, aandenken, welke, wie weet, binnen afzienbaren tijd weer van
gedaante zullen verwisselen, om weer opnieuw de meester van het menschdom te worden, en dood
en vernieling brakend over vredige landerijen, deze vernietigen tot één ruïnenhoop? Tevens waren er
de stroopers, welke de voor hen gevaarlijke bewijsstukken binnenbrachten, namelijk hun lichtbak, een
oude moto of autolamp welke hen steeds op hun nachtelijke ronde in staat stelde vele stuks wild te
dooden. Ook kwam er van den rommelzolder verschillende oude huisraadartikelen, welke daar onder
een dikke laag van stof en vuil hun tegenwoordigheid handhaafden, zooals oude lampekappen,
petroleumlampen, kandelabers, enz. welke nu hun roemloos bestaan gingen eindigen, en van
afgedankten-vredelievenden huisraad gingen omgevormd worden tot afgrijselijke oorlogstuigen.
Buiten deze definieerbare voorwerpen, werden nog, looden pompbuizen, koperen buizen, platen van
een accumulator, tinnen lepels, tinnen schotels, koperen pannen, gewonen ijzerdraad, zelfs koperen
geldstukken, alles te lang om te melden, binnen gebracht. Gansch dit materiaal werd in April 1942, in
stilte, opgeladen en weggevoerd naar zijn lugubere bestemming. Hitler haalde weer een slag thuis,
om van zijn vijanden het bruikbare op te eischen om tegen henzelf te gebruiken. Het mocht, gelukkig
voor gansch de wereld, niet baten.