Poppels Oorlogsboek - Nicolaus Poppelius

29. Bezetting en bevrijding van Maerle (Lea Baeyens)
Een kort overzicht van al hetgeen er gebeurd is van 1939 tot 1945 te Maerle. 't Is een gehucht onder
de gemeente Poppel: gelegen vlak bij de Hollandsche grens en telt 16 boerderijen, 2
burgerswoningen met het getal van 93 bewoners. Op 1 September 1939 werden de volgende
landbouwers van het gehucht Maerle opgeroepen voor de grenswacht, mannen van 40 à 50 jaren:
Antoon Van Iersel, Alois Timmermans, Adriaan Timmermans, Frans Moonen. Dit was niet van langen
duur: kort daarna aankondiging van algemeene mobilisatie. Nogmaals moesten verschillende jonge
mannen ons gehucht verlaten: Hendrik Van der Steen, Jan Vlaminckx, Jan Timmermans, Hendrik
Timmermans, Adriaan Stabel. Het viel allen heel zwaar te vertrekken van ouders en woning. Ja! Zij
waren soldaten en kenden hun plicht aan de zijde van den Koning Leopold III te strijden voor het
Vaderland, het Onafhankelijk België. Zoo ging de tijd verder tot op zekeren morgen, vele vliegtuigen
boven ons hoofd zweefden en de menschen zich afvragen: "Wat beteekent dat". Men dacht dat het
oefening was van het Hollandsch leger met vliegers boven de vliegpleinen te Gilze en te Eindhoven.
Daar bleef het bij en ieder ging aan 't werk. Een paar uren later echter wat vreeselijk bericht! Oorlog!
De Duitschers waren Holland binnengerukt zonder den oorlog te verklaren. Hoe verschrikkelijk gingen
zij te werk! De bommenwerpers bestookten stad en dorp en zoo rukten die barbaarsche Duitschers
verder tot ze kwamen op het grondgebied van België. Op 12 Mei 1940, bij het vallen van den avond
kwamen de Duitschers bij ons binnengestroomd. Niets bijzonders was er gebeurd. Na een paar dagen
verblijf trokken ze verder en namen 3 paarden en een wagen van het gehucht mede om hun
oorlogsmateriaal verder te voeren. Van dien dag af bleven wij onder de bezetting van de Duitsche
grenswacht. Dag in dag uit lagen zij op den loer of ze niemand konden grijpen die langs Maerle
passeerde.
Na eenige dagen strijd werd België overgegeven. Drie soldaten van ons gehucht konden de
haardstede bereiken, maar 2 anderen Hendrik Van Der Steen en Jan Vlaminckx werden als
krijgsgevangenen naar Duitschland gevoerd, waar ze onder dwang hun arbeid moesten verrichten. Na
een zekeren tijd werden de Vlamingen uit Duitschland naar huis gezonden en zagen wij de beide
gevangenen eindelijk terug. De Fransche en Waalsche soldaten bleven nog onder de dwingelandij der
Duitschers. Velen hadden de gelegenheid het kamp te kunnen ontvluchten, doch overal zat de vijand
en moesten die jongens geholpen worden van het eene land naar het andere. Vele inwoners van het
gehucht hebben van die jongens geherbergd, geld gegeven om hun reis voort te zetten. Ja! ze werden
in alles geholpen. Zoo ook de Joden die zich gedwongen zagen uit Nederland te vluchten. Na vele
lange maanden oorlog werd het benauwd voor de Duitschers en gingen op aftocht. Vliegensvlug
zagen we de grijze mannen de Nederlandsche grens zoeken, met fietsen, gestolen triporteurs,
boerenwagens aan elkander gebonden; zij hadden te weinig paarden. Er werd met de paarden
gevlucht naar bosschen en moerassen en daar moesten die dieren verstoken worden om niet van hun
meester naar de moffen over te gaan. Maar toch werd er hier en daar nog een gevonden en dan
bestond er maar één woord: "Mit". De laatste dagen van de bezetting zette de vijand zich vast in
Maerle: alle hoeven werden in beslag genomen. Zoo bleven wij er meezitten van den eenen dag tot
den anderen tot de Engelsche troepen ze verder dreven. Op 4 October, rond 5 uur in den namiddag
werd Maerle door de Engelschen beschoten. De hoeve van C.Baeyens, Fr.Timmermans, A.Van Iersel
werden veel beschadigd. Op de werf van Fr.Timmermans schoten zij een Duitsche Officier dood en 2
soldaten werden zwaar gewond. Rond 5 à 6 uur in den avond, kwam een obus te vallen in den stal
van Antoon Van Iersel, waar hij met gansch zijn gezin op dit oogenblik verbleef; verscheidene dieren
werden dood ten gronde geslagen, twee van zijn gezin gekwetst doch zijne dochter, Josephina, een
meisje van 20 jaar werd doodelijk getroffen, niemand kon haar helpen en zoo bezweek ze in hare
hevige pijnen en stierf op 5 October om 7 uur 's morgens. In den nacht van 4 op 5 October werd Jan
Timmermans-Maas in zijn schuilkelder gekwetst door een obus die in de nabijheid viel en den
schuilkelder gedeeltelijk deed instorten. Jan bracht den nacht door in een gracht achter zijne woning
waar hij 's morgens door de geburen werd opgenomen en in een naburige schuilkelder werd gelegd.
Niemand kon hem helpen en zoo moest die man nog een heelen dag in geweldige pijnen blijven
liggen. Toen kwam een Rood-kruisauto en de man werd vervoerd naar de St.Jozefskliniek te
Turnhout, waar hij aan zijne verwondingen bezweken is op 11 October. In den nacht van 4 à 5
October, werden de Duitschers gedwongen in allerhaast Maerle te verlaten. Paarden, wagens met
munitie werden door hen achtergelaten; hun gestolen bezittingen gaven zij prijs en vluchtten de
bosschen in op Nieuwkerk aan. Eindelijk de bevrijding op 5 October. Te 8 uur 's morgens werd Maerle
door de Engelschen bezet. Dit was een blijde morgen: van uit de schuilkelders werden de bevrijders
verwelkomd, van klein en groot. Maar eens dat Maerle was bezet, werd dit gehucht door het zwaar
Duitsch geschut bestookt en de inwoners zagen zich verplicht hunne hoeve te verlaten. Wat moest er