Poppels Oorlogsboek - Nicolaus Poppelius

vuur dat alles zou verslinden. Dezen keer werden er ook slachtoffers gevraagd. Twee soldaten van de
verbondene legers; ze lagen er uitgestrekt langs den weg: dood. Nooit zouden ze nog naar hun
geliefd Vaderland terugkeeren. Dit was de laatste, maar harde slag die aan ons gehucht werd
toegebracht. Er sneuvelden ook nog enkele Duitschers. 't Was voor hun Hitler en zijn nazi-regiem, dat
zooveel wanorde in de wereld heeft gebracht. Het was het bittere einde van het eens zoo trotsche
Herrenvolk. Hun nederlaag was nu nabij. Oppassen was nu de boodschap want de Duitschers hadden
nog vele mijnen gelegd in de Schrieken. Ze was onzichtbaar in een mijnenveld herschapen. Overal
hingen er plaatjes, roode en witte, waar opstond: "Mines" als waarschuwing voor het groote,
dreigende gevaar. Zoo gingen langzaam, maar zeker de dagen der gevechten voorbij. Tot op 26
October zouden we in het onmiddellijk bereik van den vijand blijven. Een onzer trouwe bezoekers was
het zeer kleine verkenningsvliegtuig, het Mugske, dat elken dag boven onze hoofden zweefde. Het
trok eenieders aandacht door zijn eigenaardig motorgeronk. 't Was schoon om zien hoe onze
bevrijders, op den grond, berichten overseinden, en hoe het vliegtuig deze, draadloos, opving. Tot op
den 26e October, daarna zou het verdere vliegtochten ondernemen; wij waren immers vrij! Al moesten
we onze vrijheid duur betalen, toch zien we met hoop onze toekomst tegemoet. God zal ons blijven
beschermen.