Toelichting ontwerpbestemmingsplan ... - Gemeente Uden

De ambitie voor de Peelrand is de kleinschalige ontginning van de Peelrand als contramal
van De Peelkern. Hiertoe moet het kleinschalige en afwisselende karakter van
het landschap van de Peelrand versterkt worden, onder meer door ruimte te geven aan
verbreding van de landbouw, recreatie, landgoedontwikkeling en andere vormen van
wonen binnen de oude zandontginningen en met name in agrarische bebouwingslinten
in combinatie met investeringen in het kleinschalige karakter van het landschap en
door ruimte te geven aan ontwikkeling van intensieve vormen van landbouw (intensieve
veehouderij) en het verbeteren van de agrarische structuur in combinatie met investeringen
in het kleinschalige karakter van het landschap.
Daarnaast kan het patroon van oostwest lopende stroomgeulen en waterlopen tegenover
noord-zuid lopende wegen en linten als basis genomen worden bij ontwikkelingen,
met zorg voor groene overgangen tussen stad en land, in kernrandzones en agrarische
bebouwingslinten. In het oostelijk deel van de Peelrand moet het kleinschalige karakter
van de kernen en linten als uitgangspunt worden genomen bij nieuwe ontwikkelingen.
Ook is aandacht voor behoud en herstel van wijst en de zichtbaarheid daarvan in het
landschap van belang. De ecologische waarden van het landschap moeten worden
versterkt, onder meer door het verbinden van de natuur in de Maashorst met die van
de Stippelberg via de oostrand van de Peelrand.
Peelkern
De Peelkern is het centrale gedeelte van het dekzandplateau van de Peelhorst. De
Peelhorst tekent zich als een verhoging van enkele meters in het landschap. De slenken
aan weerszijden van de horst liggen lager. Op sommige plekken zijn de breuken als
duidelijke ‘traptreden’ zichtbaar in het landschap.
Het jonge heide en hoogveenontginningslandschap van de Peel is ontstaan door systematische
en planmatige ontginning tussen 1850 en 1960. De Middenpeelweg van
Zeeland tot de Rips en verder zuidwaarts vormde de basis voor de ontginning in noordzuidrichting.
Het gebied kent een aantal planmatige heideontginningsdorpen en voormalige
veenkoloniën zoals Odiliapeel. Het gebied heeft een rationele verkavelings/ontwaterings-
en wegenstructuur. Langs doorgaande wegen staan forse wegbeplantingen
van met name Amerikaanse eiken. De niet voor landbouw geschikte heidegronden
zijn later ingeplant met bos en hebben zich tot landgoederen ontwikkeld of tot
uitgestrekte bossen. De bossen kennen een geometrische ontsluitingsstructuur.
Slechts kleine heidegebieden bleven over.
De kenmerkende landschapselementen van de Peelkern zijn de lanen, de kanalen, de
landgoederen, de plantages en de ontginningsdorpen met dorpsbosjes.
De Peelkern is een grootschalig en primair landbouwgebied. Er is een afwisseling van
uitgestrekte akkers met bebouwing (ontginningsdorpen) en grootschalige bebossingen
die belangrijk zijn voor natuur en recreatie. De intensieve veehouderij heeft zich in dit
gebied krachtig ontwikkeld. Door ruilverkaveling heeft schaalvergroting plaatsgevonden
en zijn ontsluiting en ontwateringspatronen aangepast.
Croonen Adviseurs
19