Kaft VME Brochure 02.indd - KpVV

We kunnen de waardering van een verbeterde bereikbaarheid in twee stappen vaststellen:
Stap 1: Bepalen van het geringer aantal autoritten dat is toe te delen aan een knelpunt
Elke maatregel richt zich op een bepaald segment, een bepaald type verkeer. Deze
kenmerken bepalen mede het effect dat gehaald wordt op het verlichten van een
knelpunt. Een fietsproject op een nabijgelegen bedrijventerrein kan een groot succes
hebben maar tot weinig minder auto’s op het knelpunt leiden. Andere projecten
zijn misschien beter te focussen maar kennen minder draagvlak of leiden tot hogere
kosten.
Verkeerskundig gezien is de selected link een methode om per knelpunt inzicht
te krijgen in de relevante stromen.
Factoren die van belang zijn bij de bepaling van het aandeel toe te delen autoritten:
- De oriëntatie of aard van het project: Een project filemijden kan vrijwel geheel op
het knelpunt worden toegesneden, alle autoritten komen het knelpunt ten goede. Een
actie rond scholen is op een geheel ander gebied en doelgroep gericht en zal slechts
indirect kunnen bijdragen aan een specifieke knelpunt.
- De locatie van het project: De meeste projecten mobiliteitsmanagement / parkeren
hebben een duidelijke werkingsplek, daarbuiten zal het effect wegebben. Op grote
afstand is het effect te verwaarlozen.
- De getroffen vervoerrelaties: De meeste fietsprojecten richten zich op korte ritten,
OV-projecten richten zich vaak op een corridor en bij aanpak van een bedrijventerrein
gaat het om HB ritten naar één bestemming met enkele ritten wellicht via het
knelpunt. De keuze van het type maatregel bepaalt de relaties waar op kan worden
ingespeeld.
- De inzittendenfactor: Een maatregel raakt meestal personen, niet auto’s. Als alle 9
alleenrijders voortaan in 3 auto’s gaan carpoolen is de reductie van het aantal auto’s
66% en niet 100%. Juist bij mobiliteitsprojecten moetaltijd van personen naar auto’s
wordengerekend en later weer terug.
Stap 2: Bepalen in hoeverre de maatregel bijdraagt aan het reduceren van het teveel
verkeer op een bepaald knelpunt (de X-factor)
Minder auto’s leidt tot minder congestie leidt tot snellere reistijden en dus grote
baten voor het project. In praktijk is het vrij lastig om van minder auto’s tot snellere
reistijden te komen. Als er in een gebied geen congestie is, lukt dat al niet. In gebieden
waar wel congestie voorkomt gaat het om het overschot aan verkeer tijdens de
spits dat verantwoordelijk is voor de files (het surplus). Het goede nieuws is dat er
vaak maar weinig minder autoverkeer nodig is om veel minder congestie te krijgen.
35 Verkenner mobiliteitseffecten