Paper "diversiteit in verbondenheid" - UNIZO.be

ook wel naar de Aldi. Haar man kijkt naar Marokkaanse zenders op televisie maar zij kijkt
liever naar VTM en VT4: 'Wittekerke' en 'Familie' volgt ze trouw.
(Soenen, 2001b: 27)
De Turkse Hacer (eerste generatie) werkt al 9 jaar in dezelfde tearoom. Ze komt via haar werk
met verschillende mensen in contact maar heeft ook sterke contacten met 'anderen'.
Ze koopt haar groenten, fruit en brood in Turkse winkels. Haar vier zussen en twee broers
wonen in de onmiddellijke omgeving en hebben regelmatig contact met elkaar. Vaak staat ze
in contact met haar Turkse (ex)dorpsgenoten met wie ze ook een soort spaarsysteem opzetten.
In haar buurt heeft ze oppervlakkig contact met de Marokkaanse buren en de Vlamingen. Ze
zeggen elkaar goedendag en maken een weerpraatje. Op haar werk maakt ze vaak een praatje
met de klanten. Ze heeft ook Belgische en Marokkaanse vriendinnen, die ze op school of op
het werk heeft leren kennen. Zowel bij haar zussen als bij haar Belgische vriendin kan ze haar
hart luchten.
(Soenen, 2001b: 28)
Er zijn dus verschillende gradaties in de mate van inkapseling. Als we de zwakke contacten
en contacten met vreemden bekijken zien we vaak meer diversiteit. Toch zien we bij de
betrokken migranten ook in de sterke contacten een klein beetje diversiteit insijpelen.
Blokland-Potters (1998) traceerde in de wijk Hillesluis in Nederland ook nog Hollandse
ingekapselden en denkt hierbij aan mensen die geboren en getogen zijn in de wijk, meestal
met een arbeidersachtergrond en die een bepaald buurthuis of café frequenteren waar altijd
dezelfde mensen komen die ook in de buurt wonen. Ze eigenen zich deze plek toe en maken
die voor anderen moeilijk toegankelijk.
Ook Bram, de negenjarige jongen die ik twee maanden volgde op school, bij hem thuis, al
spelend op zijn playstation,… vertoonde op het eerste zicht een ingekapseld patroon.
De sterke contacten van Bram liggen enerzijds bij zijn kerngezin en meer in het bijzonder de
relatie met zijn moeder en zijn broer maar ook bij zijn peergroup (de jongens van zijn klas) op
school. Zijn zwakke contacten worden gevormd door andere schoolkinderen en door mensen
met wie zijn familie contact heeft. Relaties met vreemden heeft hij niet echt omdat hij steeds
in het bijzijn van zijn oudere broer, moeder of vader is.
Bram is vanwege zijn leeftijd vooral ingekapseld in zijn kerngezin. Deze éne set van relaties
vooral met moeder en broer overheerst. Hij vertoeft vaak thuis samen met hen en als hij een
stap in de wereld zet zijn ze vaak bij hem.
Door de school heeft hij toch een aparte set relaties ontwikkeld, namelijk de relaties met zijn
leeftijdsgenootjes met wie hij sterke contacten heeft die losstaan van zijn gezin. Door deze
peergroup en de daarbijhorende interesses (televisie kijken, spelen op de playstation, lezen van
strips, het houden van huisdieren) vertoont hij ook een gesegregeerd aspect in zijn sociale
relaties. Deze peergroup brengt daarnaast ook etnische diversiteit binnen in zijn relaties.
(Soenen, 2001b: 47 en 57)
Femke die studente is en ouder dan Bram vertoont meer segregatie. Als kind had ze een meer
geïntegreerd patroon maar gaandeweg is dit overgegaan in segregatie.
Haar moeder nam haar als kind mee naar de speelpleintjes in de wijk en ze liep er ook school.
Veel van Femkes schoolvrienden (etnisch gemengde groep) woonden in de buurt maar nadien
zijn er veel verhuisd. Femke ging, toen ze middelbaar onderwijs volgde, met haar vrienden
ook graag op café in de buurt. Als Marokkaanse jongeren lastig deden, had ze er nooit last van
omdat er altijd wel één bij haar in de klas had gezeten. Op deze moment studeert ze
produktontwikkeling en richt ze zich vooral op het stadscentrum en minder op de buurt en
10