Paper "diversiteit in verbondenheid" - UNIZO.be

creëren (Blokland, 1997 en 1998). Daarnaast zien we dat deze bekendheid met elkaar sterk
gepaard gaat met sociale controle en roddel. Er is een sfeer van behoren doordat men elkaar
kan herkennen en sociaal plaatsen (wij komen hier winkelen); de bekendheid met de kleine
buurtwinkel (zie ook Jacobs, 1972).
(2) De dagelijkse omgang in de babywinkel
In de babywinkel, een middelgrote familiezaak, zijn klanten en verkopers en klanten
onderling vreemden voor elkaar en blijven ze dat vaak ook. Toch zijn ook hier de relaties niet
louter instrumenteel en bevatten ze telkens small talk. Ook klanten onderling, die elkaar niet
kennen, doen aan small talk.
In de winkel loopt nog een ouder koppel (grootouders) met een kinderwagen rond. Ze gaan
naar de kassa en ontmoeten daar de moeder en de net bevallen dochter. Ze kijken naar elkaars
babies. De grootmoeders beginnen een gesprek met elkaar.
A: dees was vier kilo bij de geboorte,
B: ja dat van ons drie kilo zes,
A: en 54 centimeter,
B: dees 51 centimeter,
B: ik was zenuwachtiger dan bij mijn eigen bevalling,
A: ja, met een epidurale,
B ja zij heeft dat gevraagd.
De dochter knikt bevestigend en trekt de wenkbrauwen op (pijnlijke affaire)
A: ja waarom niet, ge moet geen zeer hebben als het niet nodig is hé…
(Soenen, 2001b: 71)
Small talk maakt dat vreemden met elkaar kunnen praten. Bij small talk kan je kiezen voor
praten of niet, voor verder contact of niet,... Small talk kan gaan over het weer, over ziektes,
over peuters, over mode. Maar het is altijd kortstondig en gaat over de clichés en routine (over
het aantal kilo’s, over de reisroute maar niet de reis zelf, over de tegenstelling man/vrouw).
Zelfstandigen hebben 'small talk-competenties' ontwikkeld vanuit een commerciële noodzaak
of vanuit het feit dat klanten hen hierop aanspreken. Daarnaast beschikken ze in deze winkel
ook over sociale competenties die je eerder bij een hulpverlener zou verwachten.
Marleen, de verkoopster, vraagt naar het probleem van de twee vrouwen. Er past een stang
niet op hun reeds gekocht park. Marleen luistert en knikt veel met haar hoofd. Ze praat er
gemoedelijk mee.(… ) Marleen lost het probleem van de stang op maar dan hebben ze nog
vragen. Ze staat aan een park en doet hen voor hoe je zo'n voile knoopt over een park heen (als
een hemelbed). De dochter zegt dat het nog niet helemaal naar haar zin is. Marleen zegt dat ze
denkt dat ze het waarschijnlijk te sober vindt. De jonge vrouw beaamt het. Marleen legt uit aan
de moeder wat dan precies het probleem van haar dochter is. Ze vertaalt met andere woorden
de wensen van de dochter naar de moeder. (… ) Marleen heeft het probleem opgelost en nu
willen de mensen extra stof kopen. Ze bekijkt met hen nu allerlei stoffen (omdat de dochter
het te flets vond). Ondertussen staat Marleen met de twee vrouwen aan de kassa en begint de
jonge vrouw haar hart te luchten tegen Marleen. Ze zegt dat ze in het ziekenhuis haar kindje de
verkeerde pap hebben gegeven en dat ze krampen had gekregen en erg ziek was geworden. De
moeder vult aan en zegt dat het nu juist haar moet overkomen, ze heeft het al niet begrepen op
ziekenhuizen. De jonge vrouw neemt het weer over en zegt dat ze een trauma heeft. Ze hebben
haar als ze 17 jaar was een verkeerde spuit gegeven. Als gevolg heeft ze een hartinfarct
gekregen. Dit alles gebeurde in het ziekenhuis waar ze ook nu bevallen is. Ze zegt dat ze
hartpatiënt is. De moeder en dochter klagen over de dokters en verpleegsters. Marleen zegt dat
ze dat wel meer hoort, medische fouten. Ze vertelt zelf ook een aantal verhalen. Ze vertelt over
een baby die gestorven is tijdens de bevalling door de nalatigheid van een gynaecoloog. De
18