Beci Bike Project - Union des Entreprises de Bruxelles

crisis
INTERNATIONALE BANKENWERELD
“Wat met het gevaar van een evaluatie
tegen marktwaarde?”
Een cijfervoorbeeld toont het mogelijk catastrofale effect aan van een veralgemening van
het evaluatieprincipe van activa tegen marktwaarde, voor banken die voorzichtig worden
beheerd.
26
NR 6 - JUNI 2009 - DYNAMIEK
Laten we aannemen dat het passief
van een bank er als volgt
uitziet: eigen vermogen van
8, rekeningen-courant en spaardeposito’s
van 42 en kasbons voor een
bedrag van 50. Op basis van de bewezen
stabiliteit van haar rekeningencourant
en deposito’s in het verleden,
heeft de bank, conform haar missie
van algemeen belang, een transformatiebeleid
aangehouden van passiva
op korte termijn en activa op lange
termijn. Ze heeft dan ook haar middelen
op de volgende manier besteed
: 45 in kredieten, 50 in staatsleningen
en 5 en liquiditeiten.
De kredieten worden gewaardeerd
tegen aankoopprijs. De boeking
van een beleggingsportefeuille in
staatsleningen is delicater. Deze leningen
wordt geboekt in de categorie
« beschikbaar voor verkoop » en
gewaardeerd tegen hun marktprijs.
De waardeschommelingen worden
afgetrokken van het eigen vermogen
en hebben geen invloed op het jaarresultaat.
Indien, bij gelijkblijvende factoren,
het rendement van obligaties met
2% stijgt, bedraagt de op te nemen
waardevermindering ongeveer 10%
van de portefeuille, dit is 5. Dit bedrag
moet worden vergeleken met de
winst van het vorige jaar, per hypothese
1 (return on equity van 12,5%),
dus met een eigen vermogen van 8,
wat waarschijnlijk tot een catastrofale
aankondiging zal leiden.
Kan de directie van de bank, met een
dergelijke aankondiging over zo gevoelige
verliezen of een zo grote daling
van het eigen vermogen, nog uitgaan
van de hypothese van stabiliteit
van de deposito’s? Rechtvaardigt het
risico van geschokt vertrouwen in
het gehele banksysteem – want de
bank in kwestie zal niet het enige
slachtoffer zijn – niet dat de bank het
percentage van de op lange termijn
geïnvesteerde activa terugdringt?
De oplossing bestaat erin de waardering
van deze beleggingsportefeuille
op lange termijn tegen haar
aankoopprijs mogelijk te maken. In
voornoemd voorbeeld weten we dat
het volstaat de vervaldag af te wachten
om de investering ad 100% terug
te verdienen, indien de koers van de
obligatie daalt tot 90%. Moeten we
dat dramatiseren en het risico lopen
paniek te zaaien onder de depositohouders?
Hoe zullen ze reageren,
wanneer de financiële analist het
feit benadrukt dat zijn bank meer
dan 50% van haar eigen vermogen is
kwijt geraakt ? De ‘exposure draft’ die
het normalisatieorganisme (IASB)
in december 2008 heeft opgesteld,
bepaalt dat de marktwaarde van de
tegen hun nominale waarde in de
boeken opgenomen activa als bijlage
wordt vermeld. In de veronderstelling
dat de kredieten ook een gemiddelde
looptijd hebben van 5 jaar, zou deze
stijging tot een tijdelijke waardevermindering
leiden met 10%, dus 4,5.
De financiële analist zal onmiddellijk
opmerken dat de bank zich virtueel
in de situatie van een negatief
eigen vermogen bevindt, aangezien
het opgegeven eigen vermogen (=
3) is opgeslorpt door de latente minderwaarden
op kredieten (= -4,5). Hoe
zullen de markten reageren en de depositohouders…?
De boekhoudkundig gecreëerde situatie
is des te absurder, op financieel
vlak, omdat een rentestijging
de waarde van de activa doet dalen,
maar de waarde van de passiva toeneemt.
De minderwaarden die op de
staatsleningen moet worden geboekt,
wordt financieel gecompenseerd
door een meerwaarde op de kasbons
met dezelfde looptijd. … Maar, volgens
de IFRS-normen verschijnt de
meerwaarde niet in de boeken.
We kunnen ons dus voorstellen dat
een bank dicht bij een “boekhoud-
Hoe zullen de financiële markten en de spaarders reageren wanneer een financieel analyst het feit
benadrukt dat een bank meer dan 50% van haar eigen vermogen is kwijt geraakt?