Hoofdstuk 5 Verloren verleden (1990-1993).pdf

on: www.vijfeeuwenmigratie.nl
schurken. Dan denk ik: beste man, je bent gewetenloos.»
En NeB-directeur Rabbae meende dat de VVD nu toch wel erg dicht tegen
extreem rechts begon aan te kruipen. «Of het de VVD lukt om extreem
rechts electoraal van tafel te vegen, moet nog blijken, maar ik ga ervan uit
dat dat één van de doelstellingen van de huidige VVD-politiek is. Daarnaast
willen ze met dit thema vermoedelijk ook kiezers weghalen bij de PvdA en
D66. Ik ben zo eerlijk om toe te geven dat ze het thema van de migranten
niet alleen electoraal uitbuiten, maar dat de VVD principieel afkerig is van alles
wat confessioneel is, dus óók van de islam . Ze proberen via de moslims af
te rekenen met christelijk Nederland.»
Vooral Kamerlid Franssen had volgens Rabbae een ethische grens overschreden
met zijn aanval op islamitische scholen. «Als de geest eenmaal uit
de fles is, kunnen anderen ermee vandoor gaan, dat is het indirecte gevaar
van de uitspraken van Bolkestein en Franssen.»
«Wij hebben in Nederland op tal van terreinen last van overgevoeligheid»,
verdedigde Bolkestein zich in Elsevier van 15 augustus 1992. «Dat is
een teken van zelfgenoegzaamheid, een decadentieverschijnsel. Wanneer je
daar te veel rekening mee houdt wordt elk debat in de kiem gesmoord. Dan
krijg je een wollig taalgebruik waar niemand iets van begrijpt. Ik bedoel:
zijn wij in Nederland nu zo ver de weg kwijt, dat een politicus niet meer
mag zeggen dat hij tegen polygamie is? In wat voor land wonen wij eigenlijk?»
Die gespeelde verontwaardiging kon niet verhelen dat moslims zich gekrenkt
voelden. «Als je over de islam praat, moet je wel weten waar je het
over hebt», zegt Hassan Bel Ghazi. «Die hele geschiedenis van de islamitische
beschavingen, dat is nogal wat. En daar zegt-ie dan even wat over. Ik
vind Bolkestein geen intellectueel, zoals veel mensen dat kennelijk wel vinden.
Een intellectueel gaat de confrontatie niet uit de weg. Bolkestein is een
sluipschutter die op onschuldigen schiet. Hij is een boer in de polder.»
Het werd in de jaren na Bolkesteins rede in Luzern duidelijk, dat de liberale
voorman moslims in Nederland en immigratie als één van de speerpunten
beschouwde waarop hij zijn aandacht wilde blijven richten. Hij liet
sindsdien geen gelegenheid onbenut om erop te wijzen dat de toelatingsregels
voor en het toezicht op vreemdelingen verscherpt moeten worden, dat
illegalen in Nederland nog te veel kansen krijgen, dat «rijp en rot» Nederland
binnenkomt, dat er te veel schijnhuwelijken gesloten worden.
Aanvankelijk kreeg Bolkestein nog redelijk wat lof, omdat hij een onbespreekbaar
thema bespreekbaar gemaakt had. Minister Dales gaf zelfs gehoor
aan zijn oproep om «een groot debat» te voeren. Maar de liberale voorman
bleef ook na het Nationale Minderhedendebat wat al te lang en wat al te
vaak op het aambeeld van de vreemdelingen slaan. De ene na de andere politicus
probeerde Bolkestein ervan te overtuigen dat hij beter zijn toon kon
matigen, maar die berispingen waren aan dovemansoren gericht.
Het Algemeen Dagblad, toch bepaald geen VVD-vijandige krant, schreef op
23 oktober 1993 in een analyse: «Wie de verschillen wil blijven zien tussen 365
EEN G O UDEN ARMBAND