Hoofdstuk 5 Verloren verleden (1990-1993).pdf

on: www.vijfeeuwenmigratie.nl
len miljarden guldens per jaar om mensen passief te houden. Gebruik die
uitkeringen om mensen in de kinderopvang, ziekenhuizen, de administratieve
sector aan het werk te helpen. Voer deeltijdarbeid in.
Alles is zo verstard. Marokkanen die enkele dagen per week een administratieve
opleiding willen volgen, krijgen geen toestemming, omdat ze beschikbaar
moeten blijven voor de arbeidsmarkt. Dat betekent dat ze gedwongen
worden om thuis te gaan zitten creperen. Hele families wennen
aan de werkloosheid en de leegte in het leven. Vader komt nooit eens thuis
met verhalen over zijn werk. Zo'n leven dooft. En het komt terug bij de
kinderen, want er is geen geld voor een huis waar een kind rustig zijn huiswerk
kan doen, geen geld voor een opleiding. Fees~es
op school, kleren,
recreatie, het is allemaal onbetaalbaar. Daar krijg je geïsoleerde kinderen
van. Ze worden boos, raken gefrustreerd en gaan nog over straat zwerven
ook. Veel kleine criminaliteit wordt veroorzaakt door pure verveling. En
die wordt dan weer opgelost door meer cellen te bouwen.
Daarnaast - en dat is de fout van onszelf - investeren de ouders nog steeds
in een stuk grond in Turkije of Marokko, ten koste van de kinderen hier,
die nooit meer teruggaan. Ze zijn pas wat als ze in een Mercedes in Marokko
arriveren en er in hun eigen huis kunnen logeren. Ze menen nog altijd
te moeten voldoen aan de verwachtingen daar. Maar daar komen ze ook
van terug, want in Marokko worden leegstaande emigrantenhuizen steeds
vaker gekraakt.»
«Als mensen werk hebben, betekenen ze wat, zijn ze bezig en zijn ze meer
betrokken op de Nederlandse samenleving», zegt Ahmed Larnnadi, inmiddels
directeur van het Regionaal Centrum Buitenlanders Rijn en Lek in Alphen
aan den Rijn. «Ze kunnen in hun gezin dan ook een voorbeeldrol
spelen. Kinderen die opgroeien in een omgeving waar werk en een ritme
ontbreken, dat is funest. Het is een kenmerk van de westerse samenleving,
dat de sterken sterker worden en de zwakken zwakker. Dat telt bij een migrant
dubbel. Ze zijn werkloos en worden beschouwd als criminelen. Dat
biedt weinig perspectief op een glorieuze toekomst en dat heeft weer zijn
weerslag op de schoolcarrière. Het begint bij werkloosheid en werkloosheid
is ook weer de uitkomst.
Ik ben er voorstander van dat Marokkaanse jongeren heel intensief opgevangen
en begeleid worden, als ze naar Nederland komen. Je hoort het van
iedereen die hier tussen zijn veertiende en zijn twintigste arriveert: ze komen
allemaal uit gebrek aan alternatieven in aanraking met uitzichtloze milieus.
Ik ben er voor mijn eigen kinderen ook bang voor, hoor. Je moet er
constant alert op zijn. Dat is lang een taboe geweest en dat taboe is door de
verkeerde mensen doorbroken. Als die discussie vijftien jaar geleden gevoerd
was, zou dat lang niet zo'n ongunstig effect gehad hebben.
Marokkanen leven nu nog in de veronderstelling dat ze hier tijdelijk zijn.
374 Ze hebben één been hier, één been daar. Zo worden hun kinderen ook op-
EEN GOUDEN ARMBAND