Hoofdstuk 5 Verloren verleden (1990-1993).pdf

on: www.vijfeeuwenmigratie.nl
verkiezingen. Maar de echte klap moest nog komen.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart 1990 - de opkomst brak
een historisch laagterecord - haalden de CentrumDemocraten in alle grote
en in een aantal middelgrote steden in totaal zeventien raadszetels. In Rotterdam,
Amsterdam en Den Haag kregen ze ook nog eens gezelschap van
volksvertegenwoordigers die namens de cp'86 in de raad kwamen. In enkele
wijken in die drie grote steden stemde één op de vier kiesgerechtigden CD
of cp'86. Het extreem rechtse electoraat was er meer dan verviervoudigd
ten opzichte van 1982.
Naïeve dwazen
«Het Westen had dit moeten zien aankomen. Ik had deze reactie vijftien jaar
geleden al kunnen voorspellen. Het Westen had kunnen weten tot wat voor
fanatieke reacties wij moslims in staat zijn, en hoeveel agressie er in ons
huist.» Op 6 maart 1989, tijdens de commotie rond Salman Rushdie, publiceerde
NRC Handelsblad op de opiniepagina een artikel dat een regelrechte
aanval op moslims bevatte. Onder de kop «Agressie van islam vergt geen
verklaring» veegde «de in Iran geboren en in de islamitische wereld getogen»
Mohamed Rasoel de vloer aan met de Nederlandse tolerantie ten aanzien
van de islam. Islamieten zouden per definitie fanatiek en agressief zijn en
niets zien in mensenrechten en vrijheid.
Eind jaren tachtig omarmde de pers al gretig immigranten die no nonsense-taal
wilden uitslaan. Dit was de climax: een islamiet die zèlf zei dat de
moslims levensgevaarlijk en een bedreiging voor 'onze' cultuur waren. «Het
was opmerkelijk voor de heersende anti-islamitische stemming dat dit artikel
de NRC-redactie kon passeren», schreven de Leidse islamologen W. Shadid
en P. van Koningsveld in De mythe van het islamitische gevaar. «Nog duidelijker
werd de invloed van deze stemming toen de publikatie ervan niet werd
gevolgd door een discussie over de inhoud. In de reacties werd de stijl geprezen
en stond alleen de vraag naar de identiteit van de auteur centraal.»
Hugo Brandt Corstius - alias Piet Grijs - kreeg nog even de schuld, maar hij
ontkende al gauw dat hij er iets mee te maken had.
Rasoei kondigde aan dat hij zijn opvattingen nader zou uitwerken in zijn
boek De ondergang van Nederland. Dat boek verscheen in oktober 1990 inderdaad.
De auteur - overduidelijk een pseudoniem - beschreef Nederlanders
«en hun aandoenlijke optreden, misplaatste optimisme en hun gedesoriënteerde
drang tot verontwaardiging». Als ze zo doorgingen, zouden ze
«onvermijdelijk hun eigen cultuur te gronde richten, die dan zal worden
verdrongen door de cultuur van de islam».
Het boekje stond vol met clichés over moslims. Het veroorzaken van
dierenleed, het toedienen van lijfstraffen, het stenigen van wetsovertreders
en overspeligen, vrouwenonderdrukking, hypocrisie, leugens, ambtelijke 355
EEN GOUDEN ARMBAND