Hoofdstuk 5 Verloren verleden (1990-1993).pdf

on: www.vijfeeuwenmigratie.nl
als Bolkestein. Het punt waarop ik altijd van hem afgeweken ben, is: je
moet de eigen culturele identiteit, je moet de veelkleurigheid beschouwen
als een feest, als een vreugde, zolang het leven van anderen niet geschaad en
benadeeld wordt.
Ik krijg zelf altijd een warm gevoel bij verschillen. Een land wordt er niet
beter van als iedereen zo'n bee~e hetzelfde is, hetzelfde weet en doet. Mensen
mogen zich natuurlijk niet zo - laten we zeggen - fundamentalistisch
opstellen in hun eigen gedrag, dat ze een last zijn voor anderen. Dat vind ik
wel een reëel punt. Maar die veelkleurigheid in overtuigingen en gedragingen
is op zichzelf zeer de moeite waard. Ik heb dat Bolkestein nooit horen
verbieden, maar het is wel duidelijk een accentverschil tussen hem en mij.
Dat is dan misschien nog een kwestie van smaak, maar het tweede verschil
tussen Bolkestein en mij is belangrijker. In de politiek-maatschappelijke
analyse ga ik - gaan christen-democraten - ervan uit dat integratie in de samenleving
juist beter gaat als je begint met respect voor de wortels van
waaruit mensen leven, begrip voor waar ze vandaan komen. Immigranten
moeten een vertaalslag maken tussen de waarden uit hun eigen cultuur die
ze belangrijk vinden, en hoe ze daarmee om moeten gaan in deze samenleving.
En een mens wordt, nou gek is een bee~e overdreven, maar onzeker,
angstig, moedeloos, soms crimineel als hij van zijn wortels afgesneden
wordt. Iedereen heeft banden nodig, bevestiging, om van daaruit te kunnen
zeggen: ik voel me lekker, ik voel me vertrouwd.
Het wordt er echt niet beter op als je mensen bij wijze van spreken
dwingt om Nederlandse namen aan te nemen. Niet dat Bolkestein dat voorstelt,
maar ik geef bewust dit extreme voorbeeld omdat je van daaruit verder
kunt denken: waarom zou je mensen op andere terreinen wel dwingen? Er
zijn gewoonten, gebruiken, eigenschappen, die je beter positief kunt oppakken
en dan wijst zich geleidelijk aan vanzelf wel hoe het verder gaat. Mijn
stelling is: spreek mensen altijd in positieve zin aan op hun wortels.
Ik vind principieel dat een sportvereniging andersdenkende mensen uit
minderheden moet toelaten. Maar het gaat mij te ver om te zeggen: dus het
hebben van een eigen voetbalvereniging is tegendraads, belemmert de integratie.
Dan zeg ik: nee. Als mensen zo'n club oprichten, zijn er kennelijk
nog aarzelingen. En dat komt altijd van twee kanten. Misschien is er te weinig
toegang bij die algemene vereniging. En misschien is het ook zo, dat je
gewoon lekkerder voetbalt als je met j e eigen vrinden, met je eigen groep
kan voetballen.
Ik zie ook geen discussie en geen probleem in islamitische of hindoestaanse
scholen. Ik leg de bewijslast andersom: alles wat vertrouwenwekkend
is, bevestigend, emancipatoir voor de eigen groep, is goed tot de grens dat
het gedrag echt ten laste is voor anderen. En dan kom je natuurlijk wel eens
aan grijze gevallen, maar ik zie daar niet echt een probleem. Kijk naar de
ontwikkeling van de joodse gemeenschap. Dat is ook begonnen met een
strenge opvoeding, maar de volgende generaties hebben zich vermengd met 381
EEN GOUDEN ARMBAND