Zorggids Limburg 2018-2019

THUIS GENEZEN MET OPAT
REDACTIONEEL
Patiënten die voor langere tijd
een intraveneuze antibioticabehandeling
moeten krijgen, hoeven
niet altijd wekenlang in het
ziekenhuis te blijven. Dat toont
Jessa aan met een nieuw pilootproject
dat in januari van start
ging. Bij acht patiënten werd
deze vorm van thuishospitalisatie
al opgestart. De eerste reacties
zijn heel positief. In het hele
land lopen intussen elf soortgelijke
projecten. Het pilootproject
van Jessa is het enige in Limburg.
Bepaalde infecties kluisteren
patiënten wekenlang aan het
ziekenhuisbed omwille van een
langdurige intraveneuze antibioticabehandeling.
Soms zijn enkel
nog derdelijnsantibiotica werkzaam.
Dat is een gevolg van de
toegenomen resistentie voor antibiotica
bij sommige ziekteverwekkers.
Daarom steunt minister
van Sociale Zaken en Volksgezondheid
Maggie De Block een
aantal projecten die nagaan hoe
dergelijke patiënten thuis behandeld
kunnen worden zonder dat
de kosten hierdoor oplopen.
Het pilootproject van Jessa richt
zich op ‘OPAT’, een Outpatient
Parenteral Antimicrobial Therapy.
De patiënt krijgt dus zijn antibioticabehandeling
buiten de
ziekenhuismuren. Dat gebeurt via
parenterale weg. Het Jessa-project
spitst zich toe op een aantal
specifieke aandoeningen.
PICC-lijn
Voor ze het ziekenhuis verlaten,
krijgen de patiënten een ‘PICClijn’,
een Peripherally Inserted
Central Catheter. Deze wordt
ingebracht via een ader in de
arm en loopt tot in de buurt van
het hart, waar het bloed sneller
stroomt. “In ons project stellen
we één tot twee toedieningen per
dag voorop met een korte inlooptijd
van maximaal drie kwartier”,
zegt dr. Peter Messiaen, specialist
in infectieziekten en immuniteit.
“Een PICC-lijn is daarbij vaak de
meest aangewezen katheter voor
langdurig gebruik. Er bestaan intussen
behandelingen met vier
tot zes toedieningen per dag.
Daarbij loopt het geneesmiddel
in via een speciaal pompje. Maar
dit vereist een specifieke expertise
van de thuisverpleegkundige.
Dat is wellicht voor de nabije toekomst.”
De OPAT-behandeling via het
Jessa Ziekenhuis kadert in een
pilootproject. “We monitoren
en evalueren de behandelingen
nauwgezet. Welke zijn de voordelen
voor de patiënt? Welke
complicaties treden op? Wat
loopt goed? Wat loopt fout? We
bouwen met dit project zelf veel
ervaring op”, zegt Messiaen. “Tot
nu toe verloopt alles succesvol.
Van de tien aanmeldingen zijn er
intussen acht effectief opgestart.”
VOOR WIE?
Het pilootproject richt zich in de
eerste plaats tot patiënten met
gewrichts- en botontstekingen,
hartklepinfecties, complexe infecties
aan de urinewegen en
neuroborreliose. Besluit de behandelende
arts dat de patiënt in
aanmerking komt voor thuisbehandeling?
Dan meldt hij dit aan
de patiënt. Die moet uiteraard
akkoord gaan. Een vragenlijst en
een checklist wijzen vervolgens
uit of een behandeling thuis wel
kan. Niet elke omgeving is bijvoorbeeld
geschikt voor steriele
procedures. Soms kunnen patiënten
de medicijnen ook niet optimaal
bewaren, of zijn er logistieke
of sociale barrières. Als alle lichten
op groen staan en de patiënt
een informed consent getekend
heeft, kan de thuisbehandeling
op korte termijn van start gaan.
De huisarts speelt uiteraard een
ondersteunende rol bij de behandeling.
VLOT EN VOLLEDIG PIJNLOOS
Een patiënt belandde in maart
met hoge koorts en een blaasontsteking
op de spoedafdeling van
Jessa. Verder onderzoek in het
ziekenhuis bracht ook een bacterie
in het bloed aan het licht. Een
antibioticakuur was noodzakelijk.
“De dokters zeiden dat die behandeling
eventueel thuis kon”,
zegt de patiënt. “Dat zag ik wel
zitten. In het ziekenhuis heb ik
dan een katheter in mijn arm gekregen,
onder plaatselijke verdoving.
Daarna kon ik gewoon naar
huis. Vijftien dagen zijn thuisverplegers
langsgekomen om de
medicijnen via de katheter toe te
dienen. Dat ging heel vlot en verliep
volledig pijnloos. Voor ik het
wist was het achter de rug. De
verpleegkundigen registreerden
regelmatig medische gegevens,
zoals temperatuur en bloeddruk,
en die stuurden ze meteen door
naar Jessa. Zonder thuisverpleging
had ik al die tijd in het ziekenhuis
moeten blijven. En dat
voor een dagelijkse behandeling
die niet langer dan een kwartier
duurt. Nu was ik gewoon thuis. Ik
kon af en toe een kleine wandeling
maken in de tuin. Ook voor
mijn vrouw was dat aangenaam.
bron: JessaLinea
ZORGGIDS LIMBURG | 123