voetvak_06_2023

Reportage
Door: Petra Teunissen
MARIJKE PAUWELS
IS ALTIJD POSITIEF
In januari 2003 nam Marijke Pauwels een abonnement op VoetVak+. Zij heeft
inmiddels 44 jaar ervaring als pedicure, heeft alles van het vak al meegemaakt en
krijgt AOW, maar het pedicuren geeft ze voorlopig niet op. VoetVak+ bleef ze ook
trouw: alle edities staan keurig op een rij in haar praktijk.
Marijke Pauwels noemt zichzelf ‘eigenlijk pedicure van de
ouderwetse tijd’: “Ik ben van oorsprong Belgische en ben
opgegroeid in het dorpje Lauwe, in de buurt van Kortrijk. In
1970 kwamen wij voor het werk van mijn man naar Breda.
De eerste zeven jaar heb ik gewerkt als secretaresse. Toen
ik een kindje wilde, stopte ik op kantoor. Dat deden alle
vrouwen toen in Nederland. Mijn dochter is geboren in 1977
en het eerste jaar vond ik het leuk thuis met de baby, maar
daarna wilde ik graag weer aan de slag. Ik zat hier maar en
ik wilde iets doen! In België bleven alle vrouwen werken,
dat was ik ook gewend van mijn moeder. Ik moest wel iets
vinden dat ik thuis kon doen. Deeltijdbanen bestonden nog
niet, ik had geen familie in de buurt en er bestond nog geen
crèche voor hele dagen. Ik dacht aan schoonheidsspecialist,
maar in de straat hierachter was een mevrouw nét
begonnen met de opleiding. Schoonheidsverzorging was
toen nog echte luxe, dus dan zou de concurrentie te groot
zijn. Daarom ben ik de opleiding tot pedicure gaan volgen
bij ‘Opleidingsinstituut voor Voetverzorging Mevrouw Van
Duuren’. In juli 1979 haalde ik het diploma Chiropedist.”
Marijke Pauwels: “Ik werk nog altijd met een wit schort en een nette broek.”
EEN BEETJE VLUGGER
Op de bovenverdieping toverde Marijke het kleinste
slaapkamertje om tot een pedicurepraktijk en ze ging aan de
slag onder haar eigen naam Pedicure Marijke Pauwels. “Ik
verspreidde folders in de wijk en had al snel een paar klanten
die ik behandelde als mijn dochtertje sliep of op de crèche
was. Na anderhalf jaar sprak ik mensen van de kraamhulp
en de wijkverpleging met wie ik nog goed contact had. Zij
zeiden: ‘Je moet een auto aanschaffen en naar de mensen
toe gaan. Dan heb je eerder je praktijk vol.’ Ze hadden gelijk:
ik heb een tweedehandsauto gekocht en ging op pad. We
hadden hier vier bejaardenhuizen in de omgeving. Ik kon
overal werken en mijn agenda zat ik gelijk vol. Dat doe ik nu
nog steeds, een combinatie van ambulant werken en klanten
aan huis behandelen die de trap kunnen nemen. Inmiddels
heb ik de praktijk in een grotere slaapkamer ingericht.
Toen ik begon, had ik nog geen motor. In de opleiding
leerden we alles met de hand te doen, maar dat kost wel
veel tijd als je zo secuur werkt als ik. Na een paar maanden
dacht ik: ‘dat moet een beetje vlugger’. Ik ben naar Orthofex
gereden, kocht een motor en volgde de cursus die erbij
10 | voetvak