voetvak_06_2023

De praktijk is gevestigd in een lichte en ruime kamer op de eerste verdieping.
Het zelfgemaakte wandkleed op de achtergrond kreeg Marijke van een klant cadeau.
hoorde. Die eerste motor was droogtechniek. Inmiddels ben
ik aan de zesde motor toe en ik heb er altijd twee in gebruik:
nat- en droogtechniek. Als ik bij geestelijk gehandicapten
en blinden kom, dan schrikken ze vaak van de koude
waterspray en trekken hun voeten terug. Daarom werk ik bij
hen liever met de droogtechniek. Het maakt mij persoonlijk
niet veel uit. Ik heb altijd alles dubbel bij me.”
ALLES VAN HET VAK AL MEEGEMAAKT
Hoe ouder Marijkes dochter werd, hoe meer uren ze kon
werken. “Van lieverlee heb ik mijn klantenbestand uitgebreid,
eigenlijk altijd via mond-tot-mondreclame. Reclame heb ik
nooit gemaakt. Klanten noemden mij bij hun kennissen en
‘ZOLANG IK MENSEN KAN
HELPEN, WIL IK BEZIG BLIJVEN’
ik kreeg ook veel mensen via de kruisvereniging, de huisarts
en nu via de praktijkbegeleiders. Ik kom nog steeds vaak
bij mensen met een beperking. Dat begon bij een instelling
voor begeleid wonen van Amarant. Een van de begeleiders
van de woongroep kwam als klant bij me en vroeg of ik de
bewoners in de avonduren kon behandelen, want overdag
gaan ze naar de dagbesteding. Sommigen behandelde ik op
hun eigen kamer als ze niet veel prikkels konden verdragen,
anderen gezellig in de woonkamer. Dan zette ik twee stoelen
tegenover elkaar en ging aan de slag. We dronken samen
een kopje thee en kletsten tijdens de behandeling. Zo is
het balletje gaan rollen en ik werk ook bij Visio De Blauwe
Kamer, een andere instelling.
Ik heb in ziekenhuizen gewerkt en zelfs in de vrouwengevangenis
van Breda. Ik werd gevraagd daar een
Spaanse vrouw te behandelen die iemand vermoord had.
Dat was wel een hele ervaring, met zo’n bewaker erbij,
gefouilleerd worden… En ze moeten eerst alles van je
weten. Omdat ik Frans spreek, kon ik een beetje met
mevrouw communiceren. Nee, ik had er geen angst van.
Ik ben ook niet bang op gesloten afdelingen met mensen
die geestelijk in de war zijn. Er is nooit iets gebeurd. Maar
ik vergeet nooit meer dat ik bij een oudere mevrouw kwam
die niet opendeed. Ik bleef aanbellen en telefoneren, de
wijkverpleging kwam en begon te bellen, maar ze gaf geen
reactie. Uiteindelijk bleek dat mevrouw gewoon heel diep
in slaap was. Wat waren wij opgelucht! Ik ben ook eens
gevraagd als ‘verrassing’ op een vrijgezellenavond. De bruid
was heel bang voor pedicures, maar ze had lelijke voeten
en haar vriendinnen vonden dat er wat aan moest gebeuren
voor de bruiloft. Nou, daar had ze helemaal geen zin in! Pas
toen een vriendin als eerste ging, kon ik aan de slag, maar ze
bleef het doodeng vinden.
Inmiddels heb ik alles van het vak al meegemaakt. Als je
ambulant werkt, moet je in allerlei situaties kunnen werken.
Bij de een word je in de keuken gezet, bij de ander in de
badkamer. Ik kom wel eens bij ouderen, waar ik nét plek heb
om te zitten en mijn koffer neer te zetten. Verder staat alles
vol. Ik neem zelf een beensteun mee. Het enige is: ik ben
erg allergisch voor katten, dus als er een kat rondloopt, kom
ik niet. Ik kan niet werken met tranende ogen. Met andere
voetvak | 11