Vitskapsteoretiske stridsmål og ordskiftet om høgare utdanning i ...
Vitskapsteoretiske stridsmål og ordskiftet om høgare utdanning i ...
Vitskapsteoretiske stridsmål og ordskiftet om høgare utdanning i ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
DEL III - AVSLUTNING<br />
Fråværet av kritikk av kritikken<br />
Ovanfor har me sett korleis filosofane peika på ubalanse <strong>og</strong> manglar i ordskifte <strong>og</strong> argument<br />
i det vitskapelege <strong>ordskiftet</strong>, <strong>og</strong> den skeive fordelinga av ekspertise <strong>og</strong> makt i det politiske<br />
<strong>ordskiftet</strong>. Når no essayet nærmar seg enden, tykkjest det rett å nemna at det er ein viss<br />
ubalanse <strong>og</strong>så i dette essayet. Det gjeld framstillinga av positivismen, <strong>og</strong> ikkje minst<br />
representantane for positivistisk tankegods i Noreg i 1960-åra. I hovudsak skuldast dette at<br />
me primært har vore på jakt etter å finna sambandet mell<strong>om</strong> det vitskapsteoretiske<br />
<strong>ordskiftet</strong> <strong>og</strong> filosofane sitt engasjement i politikkutforminga av <strong>høgare</strong> <strong>utdanning</strong>.<br />
Men det skuldast <strong>og</strong>så at positivismestriden i 1960-åra var både brokut <strong>og</strong> uklår. Det var ein<br />
strid der aktørane på den eine sida var vanskeleg å få auga på. Knapt nokon ville vedgå at dei<br />
var positivistar eller argumenterte for einskapsvitskap langsmed scientistiske liner. Dette<br />
kunne skuldast at tilbakevisinga <strong>og</strong> åtaka frå tenkjarar s<strong>om</strong> Skjervheim anten var for sterke<br />
eller ikkje vart oppfatta s<strong>om</strong> relevante. Men det kan <strong>og</strong>så skuldast at dei fremste aktørane<br />
på denne sida gav ein god dag i det vitskapsteoretiske <strong>og</strong> politiske <strong>ordskiftet</strong>, <strong>og</strong> heldt fast<br />
fokuset på sitt eige praktiske, resultatorienterte vitskapelege arbeid. Positivismekritikarane<br />
kritserte dermed ofte tenking s<strong>om</strong> var utforma av aktørar s<strong>om</strong> anten alldeles ikkje opplevde<br />
seg sjølv s<strong>om</strong> positivistar eller aktørar s<strong>om</strong> ikkje tok til motmæle, i alle høve ikkje innanfor<br />
den premissen at dei sjølv var positivistar, scientistar eller teknokratar<br />
Essayet har heller ikkje testa kritisk gehalten i argumentasjonen frå Skjervheim <strong>og</strong> Skirbekks<br />
argument. Me har til dømes ikkje diskutert <strong>om</strong> Skjervheims argument for<br />
Humboldtuniversitetet var konsistent eller relevant, eller <strong>om</strong> Humboldttradisjonen var<br />
praktisk m<strong>og</strong>leg i ein kontekst der styremaktene måtte inkludera stadig større grupper med<br />
ungd<strong>om</strong> i <strong>høgare</strong> <strong>utdanning</strong>. Var det ikkje <strong>og</strong>så slik at Skjervheims kritikk mot<br />
Ottosenk<strong>om</strong>iteen lett kunne snuast mot han sjølv? Til dømes kritiserte han k<strong>om</strong>iteen for å<br />
hevda at kunnskap var fastlagt ein gong for alle. Men i sin argumentasjon for <strong>og</strong> idyllisering<br />
av Humboldtuniversitetet kunne Skjervheim sjølv skuldast for å meina at prinsippa for <strong>og</strong><br />
organiseringa av <strong>høgare</strong> <strong>utdanning</strong> <strong>og</strong> forsking, <strong>og</strong>så måtte liggja fast ein gong for alle. I<br />
andre filosofiske samanhengar var Skjervheim sjølv oppteken av at i alle høve den politiske<br />
filosofien hadde ei praktisk forplikting, <strong>og</strong> kritiserte filosofar han meinte ikkje hadde praktiskpolitisk<br />
dømekraft. 22 Men i kva grad hans eiga tenking <strong>om</strong> Ottosenk<strong>om</strong>iteen var praktiskpolitisk<br />
velfundert, kunne ha vore undersøkt nærare. .<br />
Me har heller ikkje teke opp til kritisk drøfting Skirbekk sitt <strong>om</strong>grep motekspertise. Fleire<br />
spørsmål kunne ha vore reiste. Kvifor måtte motekspertisen etablerast i distrikta ? Var det<br />
ikkje betre <strong>om</strong> motekspertisen fekk tilhald ved veletablerte institusjonar i sentrale<br />
bysamfunn? Eller var det slik at kunnskapsbygginga til motekspertisen var prisgitt ge<strong>og</strong>rafisk<br />
plassering for å byggja motekspertise? Kva syn på kunnskap var det i så fall Skirbekk<br />
22 Grimen (1996), s. 17<br />
19
Change language