tc ankara üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü arkeoloji

ithal ediyor, karşılığında da saraylarda üretilen silah, tekstil ve ayakkabı gibi lüks
malları ihraç ediyordu 13 . Fildişinin OM IA gibi erken bir dönemden itibaren Mısır
ve Levant bölgesinden Girit'e ithal edildiği ve mühür yapımında yaygın olarak
kullanılmış olduğu anlaşılmaktadır 14 .
Girit saraylarında ana üretim metalurjiyidi ve gerekli hammaddeler metal
kaynakları bakımından fakir olan Girit'in dışından, çoğunlukla da Girit'in
doğusundan sağlanıyordu. Metaller arasında özellikle silah, alet, yapı ve gemi
inşaatında kullanılan tunç, sarayların güvenliği, ekonomisi ve prestiji için kritik bir
öneme sahipti.
Farklı coğrafî bölgelerden elde edilen kalay ve bakır gibi metaller için
koordine bir sistemin gerekli olduğu açıktır. Metal türünde değerli malları getiren
bir ticaret gemisi, şüphesiz bu malları korumak için askeri donanma gücüne ihtiyaç
duyuyordu 15 . Ticaretin yapıldığı mesafe ve ticareti yapılan malların miktarı arttıkça
daha büyük bir organizasyon gereksinimi doğmaktadır, bu durumda "devlet", yani
Girit Sarayları tarafından yönetilen ticaret, tekil kişiler tarafından yürütülen ticarete
kıyasla denizlerdeki korsanlık gibi güçlüklerle daha kolay başa çıkabilir bir
pozisyondadır 16 . Bu sebeplerden dolayı Minos yönetici sınıfının, madenleri
13 Bu döneme tarihlenen Minos seramiği ve bazı metal buluntular Kıbrıs, Suriye-Filistin ve Mısır'da
karşımıza çıkmaktadır. Bu malların karşılığında Girit'e ithal edilmiş olan Mısır skarabeleri, Suriye-
Mezopotamya silindir mühürleri, Suriye hançerleri ve Mısır taş vazoları az sayıdadır. Bunların
yanında fildişi, kalay, altın ile mühür yapımında kullanılan yarı değerli taşlar da Girit'e gelen ham
maddeler arasındaydı (Bkz. Branigan 1989: 65-66, Tablo.1).
14 Watrous 2005: 114.
15 Bu dönemde herhangi bir savaş olayına dair bir bilgi bulunmadığı için bu tür donanmalara ait
bilgiler de mevcut değildir. Olasılıkla ticaret gemileri, hem savunma hem de ticaret rolünü bir arada
üstleniyorlardı.
16 Bu konudaki fikirler için Bkz. Kopcke 1984: 257 vd.
11