instabil intertrokanterik femur kırıklarında proksimal femoral çivi ...

tespit yöntemini uygulamışlardır. Yine 1944 yılında Neufield ve 1945 yılında Bosworth
kamalı plaklarını uygulamaya başlamışlardır. 1946’da Mclaughlin, Smith Peterson çivisi ile
femur cismine dayanan plak kısımları somunlu menteşe ile sıkılarak istenilen açı verilebilen
plağı uygulamaya sunmuştur, (30).
1970 yılının başlarında Richard’s firması hem kayıcı hem de kompresyon yapıcı, kama
plak yeri bükülme stresine daha dayanıklı olan çivileri üretti.
1966’da Küntscher, trokanterik ve subtrokanterik bölge kırıklarında, üst ucunu
makaslama güçlerinden korumak için uzunca bıraktığı kendi intramedüller çivisini
kullanmıştır. 1950’de Lezius’un tanımladığı fakat 1968’de Ender’in yeni bir görüş ile
uygulamaya başladığı kondilosefalik çiviler intertrokanterik kırıklarda kullanılmıştır. 1984’de
Russell-Taylor, 1967’de ki Zickel’in sistemine benzer olarak fakat proksimalindeki çivi
deliklerinden femur boynuna 6.5 mm ve 8 mm çapında iki vida yerleştirerek tespit yapmıştır.
1990’lı yıllarda Gamma çivisi kullanılmaya başlanmıştır. Gamma çivisinin
komplikasyonlarının fazla olması üzerine Gamma çivisi modifiye edilerek 1996 yılında PFN
çivileri üretilmiştir.
Artroplasti daha çok femur boyun kaynamamalarının tedavisinde kullanılsa da
osteoporotik kalça kırıklarında da bir tedavi seçeneği olmuştur. Rosenfelt 1973, Stern ve
Goldstein 1977, Saragaglia 1985, Haentjens 1989, Görgeç ve ark. 1993’de yayınladıkları
makalelerinde iyi sonuçlar bildirmişlerdir, (30).
4