Staða og þróun jafnréttismála - Háskóli Íslands

[Það þarf að] taka alvarlega skyldur skólans sem á hann eru lagðar í lögum því
við höfum náttúrlega jafnréttislög sem leggja mjög ákveðnar skyldur á
vinnuveitendur og menntastofnanir sem ég tel að háskólinn uppfylli ekki
Þó sýn viðmælenda væri eindregin sú að frumkvæði og áhuga skorti hjá yfirstjórn skólans í þessum
málaflokki bentu sumir þó einnig á að skólinn stæði nokkuð vel að sumu leyti, til að mynda að margt
hefði áunnist undanfarna áratugi:
Þú getur borið saman háskólann í dag við háskólann fyrir 20 árum og þá er þetta
náttúrlega bara geðveikur munur á svo rosalega mörgu. […] og miðað við aðra
hluti í dag, aðrar stofnanir og svona, þá erum við náttúrlega mjög framarlega
þannig séð og það er margt jafnvel býsna róttækt sem er að gerast hérna og
ýmsilegt mjög flott sem hefur þrifist hérna.
Einnig var bent á að jafnréttisstefnan væri í sjálfu sér róttæk og framsækin og það að jafnréttisfulltrúi
starfaði hér, alla jafna í fullu starfi, væri afar gott. Einnig að fjármagni væri veitt í ýmsar
rannsóknastofnanir á sviðum kynjajafnréttis svo sem Eddu öndvegissetur og alþjóðlega
jafnréttisskólann GEST. Á þennan hátt hefði yfirstjórnin sýnt starfinu stuðning bæði í orði og í verki
og sýndi málaflokknum velvilja.
Stjórnendur voru spurðir út í samskipti við aðila sem starfa að jafnréttismálum. Þeirra sýn var sú að á
stundum væru samskiptin erfið af ýmsum ástæðum. Voru þar helstar nefndar þær ástæður að oft
væri mikill hiti og þungi í umræðunum, ólíkum sjónarmiðum væri ekki gefinn gaumur og að umræðan
væri húmorslaus. Eftirfarandi tilvitnanir gefa dæmi um þessa sýn:
[Jafnréttisumræðan] er svolítið húmorslaus. Það vantar svona gleðina í hana. […]
Umræðan verður svo húmorslaus, hún verður svo stíf, hún verður svo
einstrengingsleg og þess vegna er hún fælandi. […] Ég hugsa svona að ýmsir
sko fælist [að taka þátt í umræðunni] vegna þess að stundum er þetta tekið svo
óstinnt upp með svo miklu offorsi. […] Við getum verið mjög ákveðin og
sannfærð um eigin skoðanir og þeirra ágæti en við megum samt ekki sko koma
þannig fram að það sé ekkert annað til og okkar hátimbraða persóna sé eiginlega
alfa omega alls. Stundum er það dálítið þannig.
Fólk [sem starfar að jafnréttismálum innan skólans] er með svo mikla hugsjón
fyrir þessu og berst svo mikið fyrir þessu að það verður ennþá spældara ef það
gengur ekki þó svo það sé kannski mjög margir hérna í skólanum að berjast fyrir
allskonar mál sem þeir ná ekki fram að færa þá oft finnst mér, kannski af því að
52