Bethany CS Studim - Milika Dhamo

SHTATËZANIA NË KRIZË
NATYRA E KLIENTELËS SË PROGRAMIT
PËR SHTATZËNINË NË KRIZË
“Familja është mënyra e vetme për të jetuar, është vetë jeta, është e vetmja gjë që do të zgjidhte
gjithkush.”- pohon psikologu francez Pier Bregon. Të zgjedhësh të ndërtosh një familje do të
thotë në radhë të parë të zgjedhësh të respektosh veten dhe të tjerët. Dhe respekti vjen nga
vetja e lirë dhe e fuqishme.
Gratë pjesëmarrëse në programin “Strehë për shtatzëninë në krizë” nuk kanë shumë liri
të zgjedhin familjen. Ato pengohen, siç e pranojnë edhe vetë, nga dhuna e skajshme.
Jo gjithmonë janë të nevojshme fjalët për të zbuluar atë që fshihet brenda shpirtit të një gruaje.
Është vetëm 16 vjeç. Vjen nga fshati, e pashkolluar. Nuk dihet si ka ardhur deri tek ne. As dihet nëse
jashtë e pret ndokush. Nuk flet. Është e trembur. Vetëm qan. Duket tejet e traumatizuar. Sapo ka mësuar
se është shtatzënë.
”Dhe sa kohë më duhet të lind?”. Nuk e di sa muajsh është, e as që ishte shtatzënë.
“Dua të lind, dua të lind sa më shpejt!” thotë e tmerruar. Në sytë e zgurdulluar projektohet frika e saj.
“Më thoni dhe sa kohë më duhet të lind?” Zëri i bëhet dëshpërimisht më i qartë.
“Edhe katër!”, dëgjon t’i thotë punonjësja sociale.
Ajo u plandos. Nga duart e pafuqishme i rrëshqiti shamia e qullur. S’i duhej më. Buzët e thara
mërmërisnin pa kuptim, si për të shoqëruar dihatjen e kraharorit të dalë nga kontrolli.
F.
Shumica janë viktima të dhunës thjesht sepse janë femra. Shtatzënia e tyre nuk përbën
arsye frenimi për dhunuesit. Vetëm ¼ e tyre pohojnë se nuk kanë provuar dhunë fizikë mbi
veten gjatë shtatzënisë. Të tjerat kujtojnë të fikura sa kanë vuajtur nga dhuna fizike e meshkujve
të familjes.
“Në shtatëzaninë e dytë, burri më keqtrajtonte aq rëndë saqë më plasi hemorragjia në shtëpi. Donte me
çdo kusht të abortoja. I shpëtova nga duart dhe iu drejtova maternitetit ku m’u ofrua ndihmë nga
punonjësja sociale dhe personeli mjekësor”.
Rast i divorcuar
19