WykryWaNie Wad W koNstrukcjach żelbetoWych - Polska Izba ...

listy do redakcji
Odpowiada dr Joanna Smarż – główny specjalista Krajowego Biura PIIB
Powszechnie znane rozwiązania konstrukcyjne
Bardzo proszę o wyjaśnienie wątpliwości co do zakresu uprawnień
budowlanych, wydanych w 1993 r. na podstawie rozporządzenia
MGTiOŚ z 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych
funkcji technicznych w budownictwie (Dz.U. Nr 8, poz. 46
z poźn. zm.), osobie posiadającej tytuł zawodowy „technik budowlany”
w specjalności konstrukcyjno-budowlanej „do kierowania,
nadzorowania i kontrolowania technicznego budowy
i robót, kierowania i kontrolowania wytwarzania konstrukcyjnych
elementów budowlanych oraz do kontrolowania stanu
technicznego budynków i innych budowli o powszechnie znanych
rozwiązaniach konstrukcyjnych, z wyłączeniem linii, węzłów
i stacji kolejowych, dróg oraz nawierzchni lotniskowych,
mostów, budowli hydrotechnicznych i melioracji wodnych”.
W szczególności proszę o wyjaśnienie, co należy rozumieć
przez pojęcie „powszechnie znane rozwiązania konstrukcyjne”.
Poproszę o wyjaśnienie w kontekście pełnienia przez
osobę, posiadającą uprawnienia budowlane w opisanym
zakresie, samodzielnych funkcji technicznych: kierownika
budowy lub inspektora nadzoru przy wykonywaniu robót
budowlanych polegających na wznoszeniu budynków.
W przepisach ustawy z dnia 24 października 1974 r. – Prawo budowlane
(Dz.U. Nr 38, poz. 229 z późn. zm.) oraz rozporządzenia
Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia
20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych
w budownictwie (Dz.U. Nr 8, poz. 46 z późn. zm.) ustawodawca
posłużył się pojęciami, które nie zostały we wskazanych przepisach
zdefiniowane.
Powyższa sytuacja jest powodem licznych wątpliwości interpretacyjnych,
co dotyczy również pojęcia „powszechnie znane rozwiązania
konstrukcyjne”, które odnosi się do wszystkich specjalności
nadawanych wówczas uprawnień budowlanych, nie tylko
specjalności konstrukcyjno-budowlanej, o którą pyta czytelnik.
Próbę wyjaśnienia tych pojęć podjęło Ministerstwo Gospodarki
Terenowej i Ochrony Środowiska, które w piśmie z dnia 2 czerwca
1975 r., znak: UAN3-661-21/75, wyjaśniło, że:
1) za ,,powszechnie znane rozwiązania konstrukcyjne
i schematy techniczne”, o których mowa w § 2 ust. 2
pkt 2, uważać należy:
a) w specjalnościach konstrukcyjno-budowlanej, konstrukcyjnoinżynieryjnej
i wodno-melioracyjnej – rozwiązania konstrukcyjno-budowlane
budynków i innych budowli wykonywane za
pomocą ogólnie znanych tablic, nomogramów lub opracowań
jednostek i placówek naukowych oraz badawczo-rozwojowych
(art. 9), z wyjątkiem konstrukcji fundamentów głębokich
i trudniejszych konstrukcji statycznie niewyznaczalnych;
b) w specjalnościach instalacyjno-inżynieryjnych – systemy rozwiązań
instalacyjnych, których sposób zaprojektowania określają
jednoznacznie Polskie Normy (PN) lub branżowe normy
(BN), decyzje wydane na podstawie art. 12 Prawa budowlanego
lub ogólnie znane opracowania jednostek i placówek
naukowych oraz badawczo-rozwojowych (art. 9);
2) za ,,fundamenty głębokie”, o których mowa w § 4 ust. 1, § 6
ust. 2, uważać należy wszelkie posadowienia budynków i innych
budowli, z wyjątkiem fundamentów budowli posadowionych
bezpośrednio na gruncie za pomocą stóp, ław i płyt na terenach,
na których nie występują szkodliwe zjawiska geologiczne;
3) za ,,trudniejsze konstrukcje statycznie niewyznaczalne”,
o których mowa w § 4 ust. 1 i § 6 ust. 2, uważać należy
wszystkie konstrukcje:
a) o przestrzennej pracy ustroju statycznego budynków i innych
budowli lub ich części,
b) statycznie niewyznaczalne, których nie można rozwiązać za
pomocą ogólnie znanych tablic, nomogramów lub opracowań
jednostek i placówek naukowych, naukowo-badawczych
lub badawczo-rozwojowych (art. 9);
4) za „powszechnie znane rozwiązania konstrukcyjne objęte
daną specjalnością techniczno-budowlaną”, o których
mowa w § 5 ust. 2, należy uważać odpowiednio rozwiązania
konstrukcyjno-budowlane budynków i innych budowli
lub systemy rozwiązań instalacyjnych, których sposób i warunki
techniczne wykonania (montażu) określają jednoznacznie
Polskie Normy lub branżowe normy, przepisy techniczno-budowlane,
decyzje wydane na podstawie art. 12 lub ogólnie
znane opracowania jednostek i placówek naukowo-badawczych
oraz badawczo-rozwojowych (art. 9);
5) za ,,instalacje sanitarne”, o których mowa w § 13 ust. 1 pkt 4
lit. b), uważać należy wszystkie instalacje w obiekcie budowlanym
służące do zaopatrzenia w wodę, gaz, do ogrzewania,
wentylacji, klimatyzacji oraz do odprowadzenia ścieków bytowo-gospodarczych
i deszczowych;
6) za ,,instalacje elektryczne”, o których mowa w § 13 ust. 1
pkt 4 lit. d), uważać należy wszystkie instalacje w obiekcie budowlanym
służące do zaopatrzenia w energię do napędów
elektrycznych, oświetlenia i sygnalizacji oraz do ochrony przed
wyładowaniami atmosferycznymi i przed skutkami elektryczności
statycznej lub prądów błądzących.
16
INŻYNIER BUDOWNICTWA