Implementacja prawa klimatyczno-energetycznego UE ... - ClientEarth

More documents

Recommendations

Info

należy ocenić jako modelowe i zgodne z Dyrektywą OZE, gdyż zapewnia ono odpowiednie zachęty inwestycyjne oraz uwzględnienie dużej adaptowalności mikroinstalacji do współpracy z siecią. Wymaga jednak podkreślenia, że Dyrektywa OZE nie rozróżnia źródeł z uwagi na ich wielkość, moc lub rodzaj, lecz zobowiązuje państwa członkowskie do zapewnienia priorytetowego albo gwarantowanego dostępu do sieci dla wszystkich rodzajów i wszystkich wielkości instalacji OZE. Reżim prawny, jaki został wprowadzony dla mikroinstalacji albo bardzo zbliżony, powinien zostać rozciągnięty na wszystkie rodzaje instalacji OZE, gdyż dopiero wówczas dojdzie do pełnej transpozycji art. 16 Dyrektywy OZE. 6.2.2. Transfery statystyczne Dyrektywa OZE przewiduje możliwość utworzenia ram prawnych dla dokonywania wirtualnych transferów energii w postaci tzw. transferów statystycznych. Krajowe przepisy w tym zakresie weszły w życie dopiero 11 września 2013 r. w ramach „Małego Trójpaku”. Poprzez dodanie do Prawa energetycznego art. 55a, 55b i 55c utworzone zostały ramy prawne dla dokonania przez Polskę „zakupu” albo „sprzedaży” energii elektrycznej poprzez transfer statystyczny z innym państwem członkowskim UE, Konfederacją Szwajcarską albo państwem członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA). Tym samym należy wskazać, iż przepisy zostały w tym zakresie prawidłowo transponowane. 6.2.3. Gwarancje pochodzenia Celem wykazania odbiorcom końcowym, jaki jest udział lub jaka jest ilość energii ze źródeł odnawialnych w koszyku energetycznym danego dostawcy energii, Dyrektywa ustanawia mechanizm gwarancji pochodzenia. Ten został wprowadzony do polskiego porządku prawnego dopiero w 2013 r. wraz z dodaniem do Prawa energetycznego art. 11g, 11h, 11i, 11j, 11k oraz 11l. Ustanowiona regulacja wprowadza wyłącznie możliwość wydawania GP za wytworzoną energię elektryczną – tym samym obowiązek transpozycji został dochowany. Natomiast należy wskazać, iż pożądane byłoby wprowadzenie również możliwości wydawania GP dla ciepła i chłodu – ze względu na bardzo duże znaczenie tych rodzajów energii w Polsce. Duża część ciepła w Polsce pochodzi z sieci ciepłowniczej, więc odbiorca końcowy powinien móc uzyskać informacje o udziale energii z odnawialnych źródeł w dostarczanym cieple lub chłodzie. 6.2.4. Krajowy Plan Działania Dyrektywa OZE zawiera również obowiązek ustanowienia ram prawnych dla przyjęcia, a następnie aktualizowania Krajowego Planu Działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych. Dopiero w 2013 r. dodany został rozdział 3a do ustawy Prawo energetyczne 10 , zgodnie z którym minister właściwy do spraw gospodarki ma za zadanie opracować Krajowy Plan Działania, który zostanie następnie przyjęty w drodze uchwały przez Radę Ministrów i przekazany Komisji Europejskiej. Niewłaściwe jest jednak wybranie formy aktu prawa wewnętrznie obowiązującego w postaci uchwały Rady Ministrów dla przyjęcia Krajowego Planu Działania 11 . Właściwe byłoby skorzystanie z formy aktu prawa powszechnie obowiązującego w postaci rozporządzenia Rady Ministrów. Mimo że z Krajowego Planu Działania nie będą bezpośrednio wynikały skutki prawne dla jednostek, to skutki takie będą wynikały dla jednostek w sposób pośredni. Krajowy Plan Działania wyznacza sposób realizowania 10. Krajowy Plan Działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych oraz monitorowanie rynku energii elektrycznej, ciepła dostarczanego lub odbieranego z odnawialnego źródła energii, biogazu rolniczego, a także rynku biokomponentów, paliw ciekłych i biopaliw ciekłych stosowanych w transporcie 11. Zwraca na to uwagę również opinia Biura Analiz Sejmowych z dnia 19 grudnia 2012 r. Nr BAS-WAPEiM-3365/12 ws. zgodności z prawem Unii Europejskiej poselskiego projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii, str. 17-18. 27
celu Polski w zakresie OZE, a więc określa państwową politykę energetyczną w tym zakresie. Krajowy Plan Działania stanowi nie tyle prognozę rozwoju odnawialnych źródeł energii w Polsce, co efekt działań, które Polska podejmie. Tym samym Krajowy Plan Działania stanowi taki akt prawny, w oparciu o który jednostki (prosumenci, profesjonalni inwestorzy, gminy, rolnicy, wspólnoty mieszkaniowe czy spółdzielnie) mają uzasadnioną podstawę, by planować swoje działania. Krajowy Plan Działania powinien więc przybrać formę aktu prawa powszechnie obowiązującego w rozumieniu art. 87 ust. 1 Konstytucji RP. Również dodane w tym rozdziale art. 20b i 20c Prawa energetycznego dotyczące sprawozdawczości za podejmowane działania krajowe wprowadzają mechanizm przedstawiania odpowiedniego sprawozdania KE, wymaganego art. 22 ust. 1 par. 1 Dyrektywy OZE. Natomiast art. 22 ust. 1 par. 2 lit. a, b, c, i, j, k ustawy Prawo energetyczne przewiduje kluczowe z perspektywy transportu elementy stosownego sprawozdania. Nie zostały one jednak w całości przewidziane regulacją art. 20b i 20c ustawy Prawo energetyczne, więc i w tym zakresie transpozycja ma charakter niepełny. Organem właściwym do każdorazowego (tj. co dwa lata) sporządzania sprawozdania jest minister właściwy do spraw gospodarki, który następnie przekazuje je Radzie Ministrów. Po przyjęciu przez RM jest ono przekazywane przez ministra właściwego do spraw gospodarki Komisji Europejskiej. 6.2.5. Definicje z Dyrektywy OZE W przypadku definicji „biopłynów” wraz z wejściem w życie „Małego Trójpaku” do Prawa energetycznego dodana została następująca definicja: a. „biopłyny” to biopaliwa ciekłe lub inne paliwa odnawialne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199, z późn. zm.), wytworzone wyłącznie z biomasy, wykorzystywane w celach energetycznych innych niż w transporcie, w tym do wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła w instalacjach spełniających wymagania w zakresie emisji gazów do atmosfery, określone w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 130, poz. 1070, z późn. zm.)”. Stanowi to transpozycję niepełną, gdyż część Dyrektywy OZE dotycząca transportu miała zostać wdrożona poprzez nowelizację ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, co nie nastąpiło do dnia dzisiejszego 12 . Brak ustanowienia w krajowym systemie prawnym Kryteriów Zrównoważonego Rozwoju (art. 17) ze względu na treść art. 5 ust. 1 akapit 3 Dyrektywy OZE 13 uniemożliwia zaliczanie biopłynów na rzecz osiągania krajowego celu udziału energii z odnawialnych źródeł w końcowym zużyciu energii brutto. Tym samym dokonana transpozycja jest jedynie pozornie prawidłowa. Tymczasem Polska, z ogromnym potencjałem co do możliwości wytwarzania biopaliw oraz biopłynów, mogłaby poprzez szerokie zaangażowanie biopłynów w realizację krajowego celu OZE w zakresie energetyki odpowiednio doprowadzić do rozwoju regionalnego, prowadząc do zmniejszenia importu paliw kopalnych. Dyrektywa OZE wprowadza obowiązek ustanowienia definicji „energii ze źródeł odnawialnych”, która ma charakter przedmiotowy, podkreślający pochodzenie energii. Natomiast w ustawie Prawo energetyczne istnieje następująca definicja: b. „odnawialne źródło energii” – źródło wykorzystujące w procesie przetwarzania energię wiatru, promieniowania słonecznego, geotermalną, fal, prądów i pływów morskich, spadku rzek oraz energię pozyskiwaną z biomasy, biogazu wysypiskowego, a także biogazu powstałego w procesach odprowadzania lub oczyszczania ścieków albo rozkładu składowanych szczątek roślinnych i zwierzęcych” 14 (art. 3 pkt 20 Prawa energetycznego). Wraz z wejściem w życie „Małego Trójpaku”, wprowadzona została poprawna definicja poprzez dodanie do Prawa energetycznego art. 20g: „Przez energię ze źródeł odnawialnych, o której mowa 28 12. Zob. rozdział Odnawialne źródła energii (Transport) 13. Art. 5 ust. 1 akapit 3 przewiduje: „Z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 akapit drugi biopaliwa i biopłyny, które nie spełniają kryteriów zrównoważonego rozwoju określonych w art. 17 ust. 2-6, nie są brane pod uwagę 14. Wskazana definicja została zmodyfikowana przez „Mały Trójpak” i od dnia 11 września 2013 r. ma następującą treść: „odnawialne źródło energii – źródło wykorzystujące w procesie przetwarzania energię wiatru, promieniowania słonecznego, aerotermalną, geotermalną, hydrotermalną, fal, prądów i pływów morskich, spadku rzek oraz energię pozyskiwaną z biomasy, biogazu pochodzącego ze składowisk odpadów, a także biogazu powstałego w procesach odprowadzania lub oczyszczania ścieków albo rozkładu składowanych szczątków roślinnych i zwierzęcych”.
Page 1 and 2: Implementacja prawa klimatyczno-ene
Page 3 and 4: Implementacja prawa klimatyczno-ene
Page 5 and 6: Wstęp Maria Magdalena Kenig-Witkow
Page 7 and 8: Główne zasady prawa Główne zasa
Page 9 and 10: go, dyrektywa i tak stanie się „
Page 11 and 12: 12 Dyrektywa w sprawie handlu upraw
Page 13 and 14: zostać wykorzystane na jeden lub w
Page 15 and 16: Ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. n
Page 17 and 18: W odniesieniu do aukcji uprawnień
Page 19 and 20: Dyrektywa w sprawie odnawialnych ź
Page 21 and 22: 3.1.2. Dojście do krajowego celu 2
Page 23 and 24: g. Obowiązki informacyjne OSP i OS
Page 25: 6.1.2. Obowiązek wprowadzenia śro
Page 29 and 30: Docelowy i pożądany, możliwie na
Page 31 and 32: Dyrektywa w sprawie odnawialnych ź
Page 33 and 34: ność uzyskiwania progresywnego og
Page 35 and 36: 36 w zakresie energii ze źródeł
Page 37 and 38: Dyrektywa w sprawie skladowania dwu
Page 39 and 40: operator niezwłocznie powiadomił
Page 41 and 42: jednak nadmienić, że przepisy te
Page 43 and 44: Dyrektywa w sprawie efektywności k
Page 45 and 46: 46 1. Tak: A. Damasiewicz, Efektywn
Page 47 and 48: w zakresie oszczędności energii z
Page 49 and 50: Ponadto, zgodnie z art. 10 ust. 3 U
Page 51 and 52: Należy jednak zaznaczyć, że Kraj
Page 53 and 54: nia działań zmierzających do zwi
Page 55 and 56: Ponieważ, jak wynika z Raportu, is
Page 57 and 58: Dyrektywa w sprawie ekoprojektu dla
Page 59 and 60: nia CE oraz wydawania deklaracji zg
Page 61 and 62: nawcze mogą wymagać od producenta
Page 63 and 64: Dyrektywa w sprawie informacji o zu
Page 65 and 66: 66 sprzedaży. „Oddawanie do uży
Page 67 and 68: wych 7 , zmywarek do naczyń dla go
Page 69 and 70: nić negatywnie. Wydaje się, że l
Page 71 and 72: Dyrektywa w sprawie charakterystyki
Page 73 and 74: Termin transpozycji Dyrektywy miną
Page 75 and 76: Rozporządzeniem Ministra Transport
Page 77 and 78:
Dyrektywa w sprawie czystości pali
Page 79 and 80:
starczonej energii. Obejmuje to wsz
Page 81 and 82:
Dyrektywa w sprawie czystszego powi
Page 83 and 84:
84 Dyrektywa CAFE utrzymała normy
Page 85 and 86:
86 5) Rozporządzenie Ministra Śro
Page 87 and 88:
Dyrektywa w sprawie emisjii przemys
Page 89 and 90:
90 podejmowania niezbędnych środk
Page 91 and 92:
Dyrektywa o ocenach oddziaływania
Page 93 and 94:
Dyrektywa kładzie bardzo duży nac
Page 95 and 96:
96 nach, słusznie wymagając oceny
Page 97 and 98:
niepodejmowaniu przedsięwzięcia,
Page 99 and 100:
Maria Magdalena Kenig-Witkowska Pro
Page 101 and 102:
102 nia technologii pozwalającej n
show all

Implementacja prawa klimatyczno-energetycznego UE ... - ClientEarth

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?