Implementacja prawa klimatyczno-energetycznego UE ... - ClientEarth

More documents

Recommendations

Info

Art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/32/WE, nakazujący państwom członkowskim uchylić lub zmienić krajowe przepisy ustawowe i wykonawcze, inne niż o charakterze wyłącznie podatkowym, niepotrzebnie lub nieproporcjonalnie hamujące lub ograniczające wykorzystanie instrumentów finansowych dotyczących oszczędności energii na rynku usług energetycznych lub innych środków poprawy efektywności energetycznej, nie został w pełni transponowany do polskiego porządku prawnego. W polskim porządku prawnym obowiązuje na przykład przepis § 3 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2011 r. w sprawie szczegółowego sposobu klasyfikacji tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu publicznego 17 , zgodnie z którym do długu publicznego należą m.in. kredyty i pożyczki, w tym również umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, które mają wpływ na poziom długu publicznego, a także umowy nienazwane o terminie zapłaty dłuższym niż rok, związane z finansowaniem usług, dostaw, robót budowlanych, które wywołują skutki ekonomiczne podobne do umowy pożyczki lub kredytu. Część firm typu ESCO oraz przedstawicieli samorządów terytorialnych postrzega ten przepis jako barierę dla rozwoju inwestycji ESCO, zwłaszcza w oświetleniu ulicznym, z uwagi na możliwość zwiększenia w ten sposób długu gminy 18 . Autorzy raportu Rynek ESCO w Polsce. Stan obecny i perspektywy rozwoju zwracają jednak uwagę, że w przypadku wykorzystania przy umowach typu ESCO formuły partnerstwa publiczno-prywatnego („PPP”), przy spełnieniu pewnych dodatkowych warunków, możliwe jest uniknięcie zaklasyfikowania należności z tytułu kontraktów ESCO do długu publicznego 19 . Należy jednak zaznaczyć, że formuła PPP wciąż jest postrzegana w Polsce jako skomplikowana i kosztowna, a przez to może okazać się nie dość atrakcyjna, żeby zostać wykorzystana w celu pobudzenia rozwoju rynku ESCO. Zgodnie z art. 12 Dyrektywy 2006/32/WE państwa członkowskie powinny między innymi zapewnić odbiorcom końcowym dostępność wysokiej jakości programów audytu energetycznego. Kwestia dostępności audytów energetycznych jest poruszona w Drugim Krajowym Planie Działań dotyczącym efektywności energetycznej dla Polski 20 , w postaci wskazania dofinansowania audytów energetycznych w przedsiębiorstwach jako jeden ze środków poprawy efektywności energetycznej. Jak była już jednak mowa powyżej, Krajowy Plan Działań dotyczących efektywności energetycznej nie stanowi źródła prawa powszechnie obowiązującego. W związku z powyższym należy stwierdzić, że art. 12 Dyrektywy 2006/32/WE nie został transponowany do polskiego porządku prawnego. Za przepisy transponujące art. 12 Dyrektywy 2006/32/ WE nie mogą zostać uznane w szczególności przepisy Istnieją poważne wątpliwości, czy mechanizm białych certyfikatów spełni swoją rolę. ustanawiające system białych certyfikatów (które wymagają m.in. przeprowadzenia audytu efektywności energetycznej i dołączenia go do deklaracji przetargowej) ani też przepisy Ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów 21 (które przewidują konieczność dołączenia do wniosku o przyznanie premii termomodernizacyjnej albo premii remontowej odpowiednio audytu energetycznego albo audytu remontowego). Po pierwsze definicja audytu energetycznego zawarta w Dyrektywie 2006/32/WE znacząco się różni od definicji audytu energetycznego i audytu remontowego zawartej w ustawie o wspieraniu termomodernizacji i remontów. Ponadto, w przywołanych powyżej przepisach krajowych audyt jest dokumentem warunkującym uzyskanie wsparcia inwestycji w postaci białych certyfikatów lub premii termomodernizacyjnej lub modernizacyjnej, w sytuacji gdy kierunkowa decyzja o inwestycji już została podjęta. Tymczasem wydaje się, że celem art. 12 Dyrektywy 2006/32/WE jest upowszechnianie audytów energetycznych (w rozumieniu tej dyrektywy) w celu zmotywowania odbiorców końcowych, zwłaszcza w gospodarstwach domowych, do podejmowa- 17. Dz. U. z 2011, Nr 298, poz. 1767. 18. Zob. Rynek ESCO w Polsce. Stan obecny i perspektywy rozwoju. Raport wstępny, Instytut Ekonomii Środowiska 2012, http://www.iee.org. pl/?a=text&b=32, str. 15. 19. Według oficjalnego stanowiska Ministerstwa Finansów o tym, czy dane zobowiązanie wynikające z przedsięwzięcia PPP zaliczane jest lub nie do długu sektora finansów publicznych, decyduje interpretacja wynikająca z decyzji Eurostat nr 18/2004, zgodnie z którą zobowiązania z tytułu umów PPP nie są zaliczane do długu sektora finansów publicznych, jeżeli partner prywatny przejmie na siebie „ryzyko związane z budową” oraz co najmniej jedno z następujących ryzyk: „ryzyko popytu” lub „ryzyko dostępności”, por. Rynek ESCO w Polsce. Stan obecny i perspektywy rozwoju. Raport wstępny, Instytut Ekonomii Środowiska 2012, http:// www.iee.org.pl/?a=text&b=32, str. 15. 20. Drugi Krajowy Plan Działań dotyczący efektywności energetycznej dla Polski 2011, wersja 0.3 z 10 lutego 2012 r., str. 23. 21. Dz. U. z 2008, Nr 223, poz. 1459, z późn. zm. 53
nia działań zmierzających do zwiększenia efektywności energetycznej. Artykuł 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/32/WE nakazujący państwom członkowskim zapewnienie odbiorcom końcowym możliwości nabycia indywidualnych liczników, które dokładnie oddają rzeczywiste zużycie energii przez odbiorcę końcowego i informują o rzeczywistym czasie korzystania z energii po konkurencyjnych cenach, o ile będzie to technicznie wykonalne, uzasadnione finansowo i proporcjonalne do potencjalnych oszczędności energii, nie został transponowany do polskiego porządku prawnego. Należy jednak zaznaczyć, że zgodnie z Dyrektywą 2006/32/ WE, obowiązek zapewnienia opisanych powyżej liczników indywidualnych nie jest bezwzględny, ale jest uzależniony od wykonalności technicznej, uzasadnienia finansowego i proporcjonalności do potencjalnych oszczędności energii. Art. 13 ust. 3 Dyrektywy 2006/32/WE został pozornie transponowany do polskiego porządku prawnego przez art. 39 Ustawy o efektywności energetycznej, zgodnie z którym do art. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne 22 („Prawo energetyczne”) został dodany ust. 6c nakazujący sprzedawcom energii elektrycznej informować swojego odbiorcę o ilości zużytej przez tego odbiorcę energii elektrycznej w poprzednim roku oraz o miejscu, w którym są dostępne informacje o przeciętnym zużyciu energii elektrycznej dla danej grupy przyłączeniowej odbiorców, środkach poprawy efektywności energetycznej i charakterystykach technicznych efektywnych energetycznie urządzeń. Jednocześnie jednak wprowadzono do Prawa energetycznego przepis, zgodnie z którym zakres i sposób informowania odbiorcy przez sprzedawcę o ilości zużytej przez tego odbiorcę energii elektrycznej w poprzednim roku oraz sposób informowania o miejscu, w którym są dostępne informacje o przykładowym zużyciu energii elektrycznej dla danej grupy przyłączeniowej odbiorców, środkach poprawy efektywności energetycznej i charakterystykach technicznych efektywnych energetycznie urządzeń zostanie określony w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw gospodarki (art. 9 ust. 4 pkt 15 Prawa energetycznego). Tymczasem odpowiednie rozporządzenie 23 nie było zmieniane od roku 2008 ani nie zostało wydane nowe rozporządzenie w tym zakresie. Transpozycja tego przepisu Dyrektywy 2006/32/WE jest zatem niepełna, nie zapewnia bowiem jego skuteczności. Dodatkowym uchybieniem jest ograniczenie powyższego obowiązku do sprzedawców energii elektrycznej, z pominięciem sprzedawców innych form energii oraz paliw. W Ustawie o efektywności energetycznej został także odzwierciedlony art. 14 Dyrektywy 2006/32/WE, wymagający od państw członkowskich przekazywania Komisji planów działań dotyczących efektywności energetycznej (pierwszy plan działań miał zostać przekazany Komisji nie później niż dnia 30 czerwca 2007 r., drugi – nie później niż dnia 30 czerwca 2011 r., zaś trzeci ma zostać przekazany Komisji nie później niż dnia 30 czerwca 2014 r.). Artykuł 6 Ustawy o efektywności energetycznej stanowiący, że minister właściwy do spraw gospodarki co trzy lata, do dnia 15 maja danego roku, sporządza i przedstawia do zatwierdzenia Radzie Ministrów Krajowy Plan Działań dotyczący efektywności energetycznej oraz art. 44 Ustawy o efektywności energetycznej, zgodnie z którym minister właściwy do spraw gospodarki miał sporządzić i przedstawić Radzie Ministrów do zatwierdzenia Krajowy Plan Działań dotyczący efektywności energetycznej do dnia 15 maja 2011 r., nie gwarantują przygotowania planów w wymaganych Dyrektywą 2006/32/WE terminach. Brak jest bowiem określenia terminu do zatwierdzenia planu przez Radę Ministrów. 7. Implementacja W przypadku przepisów Dyrektywy 2006/32/WE, które zostały formalnie transponowane do polskiego porządku prawnego (poprzez ustanowienie lub zmianę odpowiednich powszechnie obowiązujących aktów prawnych), konieczne jest rozważenie, czy w celu zapewnienia efektywności transponowanych przepisów unijnych nie należy podjąć dodatkowych działań, takich jak na przykład wydanie aktów wewnętrznie obowiązujących, aktów administracyjnych czy też czynności nadzoru i kontroli administracyjnej (implementacja praktyczna) 24 . 22. Tj. Dz. U. z 2012, poz. 1059, z późn. zm. 23. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, Dz. U. z 2007, Nr 93, poz. 623, z późn. zm. 24. Por. B. Kurcz, op. cit., str. 57. 54
Page 1 and 2: Implementacja prawa klimatyczno-ene
Page 3 and 4: Implementacja prawa klimatyczno-ene
Page 5 and 6: Wstęp Maria Magdalena Kenig-Witkow
Page 7 and 8: Główne zasady prawa Główne zasa
Page 9 and 10: go, dyrektywa i tak stanie się „
Page 11 and 12: 12 Dyrektywa w sprawie handlu upraw
Page 13 and 14: zostać wykorzystane na jeden lub w
Page 15 and 16: Ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. n
Page 17 and 18: W odniesieniu do aukcji uprawnień
Page 19 and 20: Dyrektywa w sprawie odnawialnych ź
Page 21 and 22: 3.1.2. Dojście do krajowego celu 2
Page 23 and 24: g. Obowiązki informacyjne OSP i OS
Page 25 and 26: 6.1.2. Obowiązek wprowadzenia śro
Page 27 and 28: celu Polski w zakresie OZE, a więc
Page 29 and 30: Docelowy i pożądany, możliwie na
Page 31 and 32: Dyrektywa w sprawie odnawialnych ź
Page 33 and 34: ność uzyskiwania progresywnego og
Page 35 and 36: 36 w zakresie energii ze źródeł
Page 37 and 38: Dyrektywa w sprawie skladowania dwu
Page 39 and 40: operator niezwłocznie powiadomił
Page 41 and 42: jednak nadmienić, że przepisy te
Page 43 and 44: Dyrektywa w sprawie efektywności k
Page 45 and 46: 46 1. Tak: A. Damasiewicz, Efektywn
Page 47 and 48: w zakresie oszczędności energii z
Page 49 and 50: Ponadto, zgodnie z art. 10 ust. 3 U
Page 51: Należy jednak zaznaczyć, że Kraj
Page 55 and 56: Ponieważ, jak wynika z Raportu, is
Page 57 and 58: Dyrektywa w sprawie ekoprojektu dla
Page 59 and 60: nia CE oraz wydawania deklaracji zg
Page 61 and 62: nawcze mogą wymagać od producenta
Page 63 and 64: Dyrektywa w sprawie informacji o zu
Page 65 and 66: 66 sprzedaży. „Oddawanie do uży
Page 67 and 68: wych 7 , zmywarek do naczyń dla go
Page 69 and 70: nić negatywnie. Wydaje się, że l
Page 71 and 72: Dyrektywa w sprawie charakterystyki
Page 73 and 74: Termin transpozycji Dyrektywy miną
Page 75 and 76: Rozporządzeniem Ministra Transport
Page 77 and 78: Dyrektywa w sprawie czystości pali
Page 79 and 80: starczonej energii. Obejmuje to wsz
Page 81 and 82: Dyrektywa w sprawie czystszego powi
Page 83 and 84: 84 Dyrektywa CAFE utrzymała normy
Page 85 and 86: 86 5) Rozporządzenie Ministra Śro
Page 87 and 88: Dyrektywa w sprawie emisjii przemys
Page 89 and 90: 90 podejmowania niezbędnych środk
Page 91 and 92: Dyrektywa o ocenach oddziaływania
Page 93 and 94: Dyrektywa kładzie bardzo duży nac
Page 95 and 96: 96 nach, słusznie wymagając oceny
Page 97 and 98: niepodejmowaniu przedsięwzięcia,
Page 99 and 100: Maria Magdalena Kenig-Witkowska Pro
Page 101 and 102: 102 nia technologii pozwalającej n

Implementacja prawa klimatyczno-energetycznego UE ... - ClientEarth

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?