Implementacja prawa klimatyczno-energetycznego UE ... - ClientEarth

More documents

Recommendations

Info

jący metodologię obliczania orientacyjnego krajowego celu w zakresie oszczędności energii, Załącznik IV – określający zasady pomiarów i weryfikacji oszczędności energii oraz Załącznik VI – zawierający wykaz kwalifikujących się środków efektywności energetycznej w ramach zamówień publicznych. 4. Termin wejścia w życie Dyrektywy 2006/32/WE Dyrektywa 2006/32/WE weszła w życie 17 maja 2006 r., tj. dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (art. 19 Dyrektywy 2006/32/WE). 5. Termin na wdrożenie w prawie krajowym Zgodnie z art. 18 ust. 1 Dyrektywy 2006/32/WE państwa członkowskie były zobowiązane wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania Dyrektywy do dnia 17 maja 2008 r., z wyjątkiem postanowień art. 14 ust. 1, 2 i 4 (przepisy dotyczące przekazywania Komisji informacji dotyczących stosowanych już przez państwa członkowskie w dniu wejścia w życie Dyrektywy 2006/32/WE metod obliczania oszczędności energii, oraz sporządzania, przekazywania Komisji i oceniania przez Komisję planów działań dotyczących efektywności energetycznej), dla których datą transpozycji był dzień 17 maja 2006 r. 6. Transpozycja do prawa krajowego W celu transpozycji Dyrektywy 2006/32/WE do polskiego porządku prawnego została uchwalona Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej 2 („Ustawa o efektywności energetycznej”). Ustawa ta nie transponuje prawidłowo wszystkich definicji zawartych w Dyrektywie 2006/32/WE do polskiego porządku prawnego. W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na brak zamieszczenia w Ustawie o efektywności energetycznej definicji „usługi energetycznej”, która w Dyrektywie 2006/32/ WE jest określona jako fizyczna korzyść, udogodnienie lub pożytek, pochodzące z połączeń energii z technologiami efektywnymi energetycznie lub z działaniem, które może obejmować czynności, utrzymanie i kontrolę niezbędne do świadczenia usługi na podstawie umowy, i które, jak zostało udowodnione, w normalnych warunkach prowadzi do sprawdzalnej i wymiernej lub możliwej do oszacowania poprawy efektywności energetycznej lub oszczędności energii pierwotnej (art. 3 lit. e Dyrektywy 2006/32/WE). Brak tej definicji w Ustawie o efektywności energetycznej wynika z tego, że ustawa ta w ogóle nie odnosi się wprost do kwestii usług energetycznych, co należy uznać za poważne uchybienie w transpozycji Dyrektywy 2006/32/WE do polskiego porządku prawnego. Jak słusznie zauważa A. Damasiewicz: „Dyrektywa, począwszy od jej tytułu (dyrektywa »w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych«), podkreśla znaczenie rozwoju usług energetycznych dla osiągnięcia wzrostu efektywności energetycznej. W preambule wskazuje się, że poprawa efektywności końcowego wykorzystania energii może zostać osiągnięta przez zwiększenie dostępności usług energetycznych, zwiększenie popytu na te usługi »oraz inne środki poprawy efektywności energetycznej« (por. motyw 17 preambuły do dyrektywy). Dyrektywa podkreśla ponadto, że w konkluzjach Rady z dnia 5 grudnia 2000 r. wymienia się promowanie usług energetycznych poprzez rozwój strategii Wspólnoty, jako obszar priorytetowy dla działań mających na celu poprawę efektywności energetycznej (por. motyw 19 preambuły do dyrektywy), oraz że dystrybutorzy energii, operatorzy systemu dystrybucji oraz przedsiębiorstwa prowadzące detaliczną sprzedaż energii mogą poprawić efektywność energetyczną we Wspólnocie, jeżeli będą oferować usługi energetyczne obejmujące efektywne wykorzystanie energii (por. motyw 20 preambuły do dyrektywy). W zasadniczym tekście dyrektywy wskazuje się, że jej celem jest opłacalna ekonomicznie poprawa efektywności końcowego wykorzystania energii w państwach członkowskich poprzez stworzenie warunków dla rozwoju i promowania rynku usług energetycznych oraz dla dostarczania odbiorcom końcowym innych środków poprawy efektywności energetycznej (por. art. 1 dyrektywy) oraz państwa członkowskie mają dążyć do osiągnięcia krajowego celu indykatywnego 2. Dz. U. z 2011, Nr 94 poz. 551, z późn. zm. 47
w zakresie oszczędności energii za pomocą usług energetycznych i innych środków poprawy efektywności energetycznej (por. art. 4 dyrektywy)” 3 . A. Damasiewicz zaznacza także, że Dyrektywa stawia usługi energetyczne niejako na pierwszym miejscu, skoro posługuje się wyrażeniem: „usług energetycznych lub innych środków poprawy efektywności energetycznej”, i zaznacza, że tak ustalony priorytet Dyrektywy nie został w ogóle uwzględniony w Ustawie o efektywności energetycznej 4 , z czym należy się zgodzić. Konsekwencją braku regulacji w Ustawie o efektywności energetycznej kwestii usług energetycznych jest także brak wprowadzenia do tej ustawy przewidzianych w Dyrektywie 2006/32/WE definicji „przedsiębiorstwa usług energetycznych (ESCO)”, „umowy o poprawę efektywności energetycznej” oraz „umowy finansowania przez stronę trzecią” (art. 3 lit. i, j oraz k Dyrektywy 2006/32/ WE). Z uwagi na kluczową rolę usług energetycznych, w tym zasygnalizowaną w Dyrektywie 2006/32/WE potrzebę transformacji rynku traktującego energię jako towar, w rynek oferujący usługi energetyczne w postaci komfortu termicznego w pomieszczeniach, ciepłej wody do użytku domowego, chłodzenia, produkcji towarów, oświetlenia oraz mocy napędowej 5 , a także niski stopień zaawansowania rozwoju usług energetycznych w Polsce 6 , wydaje się konieczne podjęcie działań legislacyjnych w tym zakresie, w celu stworzenia ram prawnych funkcjonowania rynku usług energetycznych. Takie ramy prawne można stworzyć m.in. poprzez wprowadzenie do przepisów krajowych definicji Wprowadzenie do przepisów krajowych definicji przedsiębiorstwa usług energetycznych i umowy o świadczeniu usług energetycznych pomogłoby w pobudzeniu rynku. przedsiębiorstwa usług energetycznych i konstrukcji umowy o świadczenie usług energetycznych, co pomogłoby w pobudzeniu rynku, chociażby poprzez wprowadzenie tych pojęć do świadomości potencjalnych usługodawców i potencjalnych klientów. Ustawa o efektywności energetycznej niestety takich ram prawnych nie tworzy. Ponadto należy zwrócić uwagę na nieco zawężającą transpozycję definicji audytu energetycznego. Audyt energetyczny Dyrektywa 2006/32/WE określa jako systematyczną procedurę pozwalającą na zdobycie odpowiedniej wiedzy o profilu istniejącego zużycia energii danego budynku lub zespołu budynków, operacji lub instalacji przemysłowej oraz usług prywatnych lub publicznych, która określa i kwantyfikuje możliwości opłacalnych ekonomicznie oszczędności energetycznych oraz informuje o wynikach (art. 3 lit. l Dyrektywy 2006/32/WE). Tymczasem Ustawa o efektywności energetycznej wprowadza definicję „audytu efektywności energetycznej”, który jest określony jako opracowanie zawierające analizę zużycia energii oraz określające stan techniczny obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, zawierające wykaz przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej tych obiektów, urządzeń lub instalacji, a także ocenę ich opłacalności ekonomicznej i możliwej do uzyskania oszczędności energii (art. 3 pkt. 7 Ustawy o efektywności energetycznej). Polska definicja pomija aspekt systematyczności oraz nie dopuszcza możliwości przeprowadzenia audytu w odniesieniu do operacji 7 . Artykułem 4 ust. 1 Ustawy o efektywności energetycz- 3. A. Damasiewicz, op. cit. 4. Ibidem. 5. Por. motyw (20) i (21) preambuły Dyrektywy 2006/32/WE. 6. Jak wynika z raportu wstępnego przygotowanego przez Instytut Ekonomii Środowiska, rynek ESCO ma w Polsce istotny potencjał, ale wciąż stoi u progu fazy rozwoju, a liczbę uczestników tego rynku należy określić jako niewielką. Rynek ten od kilku lat się rozwija, jednak biorąc pod uwagę okoliczności potencjalnie sprzyjające rozwojowi, takie jak rosnące koszty energii czy polityka Unii Europejskiej nakierowana na zwiększenie efektywności energetycznej, wzrost ten powinien następować znacznie szybciej, por. Rynek ESCO w Polsce. Stan obecny i perspektywy rozwoju. Raport wstępny, Instytut Ekonomii Środowiska 2012, http://www.iee.org.pl/?a=text&b=32, str. 7. 7. Tak: A. Damasiewicz, op. cit. 48
Page 1 and 2: Implementacja prawa klimatyczno-ene
Page 3 and 4: Implementacja prawa klimatyczno-ene
Page 5 and 6: Wstęp Maria Magdalena Kenig-Witkow
Page 7 and 8: Główne zasady prawa Główne zasa
Page 9 and 10: go, dyrektywa i tak stanie się „
Page 11 and 12: 12 Dyrektywa w sprawie handlu upraw
Page 13 and 14: zostać wykorzystane na jeden lub w
Page 15 and 16: Ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. n
Page 17 and 18: W odniesieniu do aukcji uprawnień
Page 19 and 20: Dyrektywa w sprawie odnawialnych ź
Page 21 and 22: 3.1.2. Dojście do krajowego celu 2
Page 23 and 24: g. Obowiązki informacyjne OSP i OS
Page 25 and 26: 6.1.2. Obowiązek wprowadzenia śro
Page 27 and 28: celu Polski w zakresie OZE, a więc
Page 29 and 30: Docelowy i pożądany, możliwie na
Page 31 and 32: Dyrektywa w sprawie odnawialnych ź
Page 33 and 34: ność uzyskiwania progresywnego og
Page 35 and 36: 36 w zakresie energii ze źródeł
Page 37 and 38: Dyrektywa w sprawie skladowania dwu
Page 39 and 40: operator niezwłocznie powiadomił
Page 41 and 42: jednak nadmienić, że przepisy te
Page 43 and 44: Dyrektywa w sprawie efektywności k
Page 45: 46 1. Tak: A. Damasiewicz, Efektywn
Page 49 and 50: Ponadto, zgodnie z art. 10 ust. 3 U
Page 51 and 52: Należy jednak zaznaczyć, że Kraj
Page 53 and 54: nia działań zmierzających do zwi
Page 55 and 56: Ponieważ, jak wynika z Raportu, is
Page 57 and 58: Dyrektywa w sprawie ekoprojektu dla
Page 59 and 60: nia CE oraz wydawania deklaracji zg
Page 61 and 62: nawcze mogą wymagać od producenta
Page 63 and 64: Dyrektywa w sprawie informacji o zu
Page 65 and 66: 66 sprzedaży. „Oddawanie do uży
Page 67 and 68: wych 7 , zmywarek do naczyń dla go
Page 69 and 70: nić negatywnie. Wydaje się, że l
Page 71 and 72: Dyrektywa w sprawie charakterystyki
Page 73 and 74: Termin transpozycji Dyrektywy miną
Page 75 and 76: Rozporządzeniem Ministra Transport
Page 77 and 78: Dyrektywa w sprawie czystości pali
Page 79 and 80: starczonej energii. Obejmuje to wsz
Page 81 and 82: Dyrektywa w sprawie czystszego powi
Page 83 and 84: 84 Dyrektywa CAFE utrzymała normy
Page 85 and 86: 86 5) Rozporządzenie Ministra Śro
Page 87 and 88: Dyrektywa w sprawie emisjii przemys
Page 89 and 90: 90 podejmowania niezbędnych środk
Page 91 and 92: Dyrektywa o ocenach oddziaływania
Page 93 and 94: Dyrektywa kładzie bardzo duży nac
Page 95 and 96: 96 nach, słusznie wymagając oceny
Page 97 and 98:
niepodejmowaniu przedsięwzięcia,
Page 99 and 100:
Maria Magdalena Kenig-Witkowska Pro
Page 101 and 102:
102 nia technologii pozwalającej n
show all

Implementacja prawa klimatyczno-energetycznego UE ... - ClientEarth

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?