Implementacja prawa klimatyczno-energetycznego UE ... - ClientEarth

More documents

Recommendations

Info

niezależne organy certyfikujące, potwierdzające roszczenia uczestników rynku w związku z oszczędnościami energetycznymi, uzyskanymi w efekcie zastosowania środków poprawy efektywności energetycznej. Dokonując oceny zgodności systemu białych certyfikatów wprowadzonego Ustawą o efektywności energetycznej z postanowieniami Dyrektywy 2006/32/WE, trzeba jednak wziąć także pod uwagę cele tej Dyrektywy, a zwłaszcza akcentowaną przez nią potrzebę poprawy efektywności wykorzystania energii przez odbiorców końcowych. Zgodnie z art. 16 ust. 7 Ustawy o efektywności energetycznej, co najmniej 80% białych certyfikatów przewidzianych do wydania powinna zostać wydana za przedsięwzięcia zwiększające oszczędność energii przez odbiorców końcowych, zaś pozostałe 20% może dotyczyć przedsięwzięć prowadzących do zwiększenia oszczędności energii przez urządzenia potrzeb własnych 11 oraz zmniejszenia strat energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego w przesyle lub dystrybucji. Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 8 Ustawy o efektywności energetycznej, jeżeli suma wartości białych certyfikatów przyznanych w danym przetargu w ramach kategorii przedsięwzięć służących zwiększeniu oszczędności energii przez odbiorców końcowych jest mniejsza od wspomnianych powyżej 80%, Prezes URE może przyznać pozostałe białe certyfikaty dla przedsięwzięć dotyczących oszczędności energii przez urządzenia potrzeb własnych oraz zmniejszenia strat w przesyle lub dystrybucji. Takie brzmienie przepisów Ustawy o efektywności energetycznej nie zapewnia priorytetu dla promowania oszczędności energii przez odbiorców końcowych. Teoretycznie jest nawet możliwa sytuacja, w której białe certyfikaty dotyczące przedsięwzięć służących zwiększeniu oszczędności przez odbiorców końcowych będą stanowiły mniejszość lub nie zostaną przyznane w ogóle, z uwagi na brak zgłoszenia odpowiednich ofert w przetargu. Obecne brzmienie art. 16 Ustawy o efektywności energetycznej nie odzwierciedla zatem odpowiednio powyższego celu Dyrektywy 2006/32/ WE. Trzeba dodać, że generalnie liczba wydanych białych certyfikatów w znacznej mierze zależy od ilości i jakości ofert złożonych w przetargu dotyczących wyboru przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej. Ponadto, zgodnie z art. 27 ust. 7 oraz art. 48 pkt 2 Ustawy o efektywności energetycznej, system białych certyfikatów ma funkcjonować jedynie do marca 2016 r. Tymczasem, jak zauważają M. Toporek i M. Stoczkiewicz, przedsiębiorstwa podejmują decyzje gospodarcze, opierając się na kalkulacjach uwzględniających znacznie dłuższe perspektywy czasowe. Dotyczy to w szczególności przedsiębiorstw z energochłonnych sektorów gospodarki oraz sektora energetycznego. Dlatego, z uwagi na krótki gwarantowany okres funkcjonowania rynku białych certyfikatów, nie jest pewne, czy mechanizm białych certyfikatów spełni swoją rolę 12 . W związku z powyższym, taki sposób transpozycji przepisów Dyrektywy 2006/32/WE wymagających ustanowienia systemu wsparcia efektywności energetycznej może okazać się niewystarczający dla realizacji celów tej Dyrektywy. Art. 6 ust. 3 Dyrektywy 2006/32/WE, zgodnie z którym państwa członkowskie powinny zapewnić warunki niezbędne do rozwoju rynku usług energetycznych, audytów energetycznych i środków poprawy energetycznej, nie został odzwierciedlony w Ustawie o efektywności energetycznej, w zakresie w jakim odnosi się do usług energetycznych. Jak już była mowa powyżej, Ustawa o efektywności energetycznej nie stworzyła ram prawnych w celu pobudzenia funkcjonowania rynku takich usług. Planowane działania zmierzające do pobudzenia rynku dla firm świadczących usługi energetyczne zostały opisane w Drugim Krajowym Planie Działań dotyczącym efektywności energetycznej dla Polski. Jako przykład takiego działania podano umożliwienie firmom typu ESCO przystępowania do przetargu w celu uzyskania świadectwa efektywności energetycznej (białego certyfikatu) oraz umożliwienie jednostkom sektora publicznego (które są zobligowane do stosowania przewidzianych Ustawą o efektywności energetycznej środków poprawy efektywności energetycznej) zawierania umów, których przedmiotem jest realizacja i finansowanie przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej, z podmiotami takimi jak przedsiębiorstwa oszczędzania energii typu ESCO. Ponadto, zgodnie z Drugim Krajowym Planem Działań dotyczącym efektywności energetycznej dla Polski, w 2012 r. miały zostać podjęte także inne działania prowadzące do rozwoju rynku dla usług energetycznych, takie jak wprowadzenie stosownych zmian w dokumentach, w tym odpowiednich regulaminach, dotyczących pozyskiwania finansowania ze środków Unii Europejskiej, NFOŚWiGW, WFOŚiGW oraz z Mechanizmu Norweskiego. Na stronach internetowych Ministerstwa Gospodarki miały także zostać umieszczone przykładowe specyfikacje istotnych warunków zamówienia oraz wzory umów dotyczących różnych kategorii usług gwarantujących poprawę efektywności energetycznej 13 . 11. Urządzenia potrzeb własnych są zdefiniowane jako zespół pomocniczych obiektów lub instalacji, służących procesowi wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła (art. 3 pkt 14 Ustawy o efektywności energetycznej). 12. Tak: M. Toporek, M. Stoczkiewicz, Na ile efektywna ustawa o efektywności energetycznej, „Rzeczpospolita”, 25 czerwca 2011 r., http://www.rp.pl/artykul/663942.html?p=1. 13. Drugi Krajowy Plan Działań dotyczący efektywności energetycznej dla Polski 2011, wersja 0.3 z 10 lutego 2012 r., str. 43. 51
Należy jednak zaznaczyć, że Krajowy Plan Działań dotyczących efektywności energetycznej nie stanowi źródła prawa powszechnie obowiązującego, a transpozycja przepisów unijnych do krajowego porządku prawnego wymaga, co do zasady, stanowienia takich właśnie aktów prawa 14 . Zawarcie postanowień dotyczących rozwoju usług energetycznych w Drugim Krajowym Planie Działań dotyczącym efektywności energetycznej dla Polski nie może zastąpić transpozycji w postaci stanowienia powszechnie obowiązujących aktów normatywnych, ponieważ nie sposób z tego planu wywieść obowiązków podjęcia konkretnych działań, spoczywających na konkretnych podmiotach (m.in. z uwagi na brak charakteru źródła prawa oraz ogólny charakter postanowień planu). W związku z powyższym należy stwierdzić, że przepis art. 6 ust. 3 Dyrektywy 2006/32/WE nie został transponowany do polskiego porządku prawnego. Za przepis transponujący do polskiego porządku prawnego art. 7 ust. 1 Dyrektywy 2006/32/WE, zgodnie z którym państwa członkowskie powinny zapewnić uczestnikom rynku dostęp do informacji dotyczących mechanizmów służących efektywności energetycznej oraz ram finansowych i prawnych przyjętych w celu osiągnięcia krajowego celu orientacyjnego w zakresie oszczędności energii, można uznać art. 11 ust. 1 Ustawy o efektywności energetycznej. Zgodnie z tym przepisem, minister właściwy do spraw gospodarki, minister właściwy do spraw transportu oraz minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, organizują kampanię promującą stosowanie środków poprawy efektywności energetycznej, w tym wprowadzanie innowacyjnych technologii, oraz prowadzą działania informacyjno-edukacyjne i szkoleniowe o dostępnych środkach poprawy efektywności energetycznej. Art. 8 Dyrektywy 2006/32/WE stanowiący, że państwa członkowskie, o ile uznają to za konieczne, powinny zapewnić dostępność odpowiednich systemów kwalifikacji, akredytacji lub certyfikacji dla dostawców usług energetycznych, audytów energetycznych oraz środków poprawy efektywności energetycznej, nie jest obecnie transponowany do polskiego porządku prawnego. Początkowo Ustawa o efektywności energetycznej zawierała przepisy regulujące kwestie uzyskania kwalifikacji wymaganych do sporządzania audytu energetycznego (art. 29–34 Ustawy o efektywności energetycznej), jednak przepisy te zostały usunięte ustawą z dnia 12 października 2012 r. o zmianie Ustawy o efektywności energetycznej 15 . Trzeba jednak podkreślić, że państwom członkowskim została przyznana swoboda, jeśli chodzi o ustanowienie bądź nie systemów kwalifikacji, akredytacji lub certyfikacji dla dostawców usług energetycznych, audytów energetycznych oraz środków poprawy efektywności energetycznej, a zatem obecny stan prawny nie jest niezgodny z Dyrektywą 2006/32/WE. W tym kontekście należy zwrócić uwagę na istotny problem, jakim jest jakość przeprowadzanych audytów energetycznych. W funkcjonującym na polskim rynku modelu brakuje odbioru efektu i monitoringu prowadzonych działań, a korzyści oszacowane w audytach często są znacznie zawyżone. Zdaniem M. Zaborowskiego z Instytutu Ekonomii Środowiska, uwolnienie zawodu audytora energetycznego nie wpłynie na jakość przeprowadzanych analiz. Jakość tę mogłyby w jego opinii poprawić zwiększenie odpowiedzialności audytorów i poprawa monitoringu rzeczywistych rezultatów przedsięwzięcia 16 . 52 14. Tak: B. Kurcz, op. cit., str. 54-55. 15. Dz. U. z 2012, poz. 1397. 16. M. Zaborowski dla ChronmyKlimat.pl, http://www.chronmyklimat.pl/energetyka/efektywnosc-energetyczna/14443-decyzja-rzadu-o-uwolnieniu-zawoduaudytora-nie-wplynie-na-jakosc-uslug-audytorskich.
Page 1 and 2: Implementacja prawa klimatyczno-ene
Page 3 and 4: Implementacja prawa klimatyczno-ene
Page 5 and 6: Wstęp Maria Magdalena Kenig-Witkow
Page 7 and 8: Główne zasady prawa Główne zasa
Page 9 and 10: go, dyrektywa i tak stanie się „
Page 11 and 12: 12 Dyrektywa w sprawie handlu upraw
Page 13 and 14: zostać wykorzystane na jeden lub w
Page 15 and 16: Ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. n
Page 17 and 18: W odniesieniu do aukcji uprawnień
Page 19 and 20: Dyrektywa w sprawie odnawialnych ź
Page 21 and 22: 3.1.2. Dojście do krajowego celu 2
Page 23 and 24: g. Obowiązki informacyjne OSP i OS
Page 25 and 26: 6.1.2. Obowiązek wprowadzenia śro
Page 27 and 28: celu Polski w zakresie OZE, a więc
Page 29 and 30: Docelowy i pożądany, możliwie na
Page 31 and 32: Dyrektywa w sprawie odnawialnych ź
Page 33 and 34: ność uzyskiwania progresywnego og
Page 35 and 36: 36 w zakresie energii ze źródeł
Page 37 and 38: Dyrektywa w sprawie skladowania dwu
Page 39 and 40: operator niezwłocznie powiadomił
Page 41 and 42: jednak nadmienić, że przepisy te
Page 43 and 44: Dyrektywa w sprawie efektywności k
Page 45 and 46: 46 1. Tak: A. Damasiewicz, Efektywn
Page 47 and 48: w zakresie oszczędności energii z
Page 49: Ponadto, zgodnie z art. 10 ust. 3 U
Page 53 and 54: nia działań zmierzających do zwi
Page 55 and 56: Ponieważ, jak wynika z Raportu, is
Page 57 and 58: Dyrektywa w sprawie ekoprojektu dla
Page 59 and 60: nia CE oraz wydawania deklaracji zg
Page 61 and 62: nawcze mogą wymagać od producenta
Page 63 and 64: Dyrektywa w sprawie informacji o zu
Page 65 and 66: 66 sprzedaży. „Oddawanie do uży
Page 67 and 68: wych 7 , zmywarek do naczyń dla go
Page 69 and 70: nić negatywnie. Wydaje się, że l
Page 71 and 72: Dyrektywa w sprawie charakterystyki
Page 73 and 74: Termin transpozycji Dyrektywy miną
Page 75 and 76: Rozporządzeniem Ministra Transport
Page 77 and 78: Dyrektywa w sprawie czystości pali
Page 79 and 80: starczonej energii. Obejmuje to wsz
Page 81 and 82: Dyrektywa w sprawie czystszego powi
Page 83 and 84: 84 Dyrektywa CAFE utrzymała normy
Page 85 and 86: 86 5) Rozporządzenie Ministra Śro
Page 87 and 88: Dyrektywa w sprawie emisjii przemys
Page 89 and 90: 90 podejmowania niezbędnych środk
Page 91 and 92: Dyrektywa o ocenach oddziaływania
Page 93 and 94: Dyrektywa kładzie bardzo duży nac
Page 95 and 96: 96 nach, słusznie wymagając oceny
Page 97 and 98: niepodejmowaniu przedsięwzięcia,
Page 99 and 100: Maria Magdalena Kenig-Witkowska Pro
Page 101 and 102:
102 nia technologii pozwalającej n
show all

Implementacja prawa klimatyczno-energetycznego UE ... - ClientEarth

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?